Ochrona przyrody

Prace nad praktyczną ochroną przyrody Warszawy muszą być w dalszym ciągu prowadzone. Powstały plany ochrony i kształtowania środowiska, tak, aby połączyć i zachować wszystkie funkcje terenów zieleni (dopływ świeżego powietrza, edukacja i rekreacja) z ochroną elementów cennych przyrodniczo i ciągów przyrodniczych. Oprócz tego, wszelkie zamierzenia urbanistów i inwestorów powinny uwzględniać zachowanie istniejących wartości przyrodniczych. Najlepszym przykładem takich działań jest poprowadzenie odcinka Wisłostrady na estakadzie na wysokości Skarpy Bielańskiej i Góry Pólkowej w Lesie Bielańskim, mimo trudności technicznych i wzrostu kosztów budowy. Takie rozwiązanie zapewnia rezerwatowi połączenie z ciągiem przyrodniczym Wisły, a za jego pośrednictwem z Młocinami i Puszczą Kampinoską. Inny sposób przeprowadzenia tej trasy spowodowałby całkowite odcięcie tego terenu i jego powolną degradację.

Niezrozumiałe i niepokojące są natomiast plany umieszczenia oczyszczalni ścieków na terenie Lasu Młocińskiego. Właśnie tędy wiedzie droga wymiany zwierząt zasiedlających miasto i tych zamieszkujących Kampinoski Park Narodowy, a w planach ochrony przyrody teren Młocin oznaczony jest jako węzłowy (a więc szczególnie ważny) dla kilku ciągów przyrodniczych.

Tak więc rozwój Warszawy musi uwzględniać zarówno dobro przyrody, jak i interesy zamieszkujących miasto ludzi. Bez odpowiedniej polityki planistów, władz miasta, bez należytej świadomości inwestorów, przyroda w mieście będzie coraz bardziej ubożała, a bez odpowiedniego układu terenów zielonych miasto nie może w odpowiedni sposób funkcjonować. Wszelkie działania muszą uwzględniać zachowanie korytarzy ekologicznych i ciągów przyrodniczych, które łączą cenne przyrodniczo tereny w jeden kompleks, połączony z innymi ciągami o charakterze ponadregionalnym. Korytarze te układają się w ciągi nawietrzające miasto i powodują, że w Warszawie powietrze jest obecnie stosunkowo mało zanieczyszczone i nie występuje tu jeszcze smog.