Zwierzęta dzikie

Największym dzikim zwierzęciem spotykanym w obrębie miasta jest bez wątpienia łoś (Alces alces). Kilka sztuk stale przebywa na terenie Lasu Sobieskiego i Lasu Babickiego, sporadycznie można je spotkać także na Młocinach czy w Lesie Bielańskim, a nawet (choć są to przypadki incydentalne) w głębi miasta (np. obserwowano je na Żeraniu i Służewcu). Pogłowie dzików (Sus scrofa) występujących na terenie Warszawy nie przekracza prawdopodobnie kilku watah zasiedlających Las Sobieskiego czy międzywale w okolicach Burakowa, Siekierek. O wiele liczniejsze są za to sarny (Capreolus capreolus) – kilkadziesiąt sztuk występuje we wszystkich niemal kompleksach leśnych stolicy, a także na niektórych terenach polno-łąkowych. Obserwowano je nawet w pasie zarośli nadwiślańskich przy Cytadeli. […]

Wbrew utartej opinii, w granicach Warszawy występują także ptaki drapieżne. Wśród gniazdujących w peryferyjnych lasach należy wymienić myszołowa (Buteo buteo) i coraz rzadszego kobuza (Falco subbuteo). Coraz liczniej gnieździ się tu także jastrząb (Accipiter gentilis), którego można okazjonalnie spotkać nawet w centrum miasta. W parkach i lasach Warszawy występuje również mniejszy krewniak jastrzębia – krogulec (Accipiter nisus), zaś za najbardziej przystosowanego do warunków miejskich można uznać innego drobnego drapieżnika – sokoła pustułkę (Falco tinnunculus). Ptak ten chętnie gnieździ się w sąsiedztwie człowieka – zajmuje otwory po wywietrznikach, dziury w ceglanych murach a nawet balkonowe skrzynki kwiatowe czy szerokie parapety okienne. W Warszawie liczebność pustułek szacuje się na ponad 50 par – większość gniazd znajduje się w śródmiejskiej części miasta. "Swoje" pustułki ma, m.in. Sejm, Pałac Kultury i Nauki, Uniwersytet a także PAP. Głównym źródłem pokarmu tych ptaków są drobne gryzonie – przede wszystkim norniki, chwytane na terenach otwartych poza miastem, także wróble, jerzyki i inne drobne ptaki; nie gardzą również jaszczurkami i owadami. Ostatnio, po prawie 50-letniej nieobecności, do Warszawy powrócił inny drapieżnik – sokół wędrowny (Falco peregrinus). Obecnie para tych zagrożonych wyginięciem ptaków (jedna z 3–4 znanych w Polsce) gnieździ się na najwyższych piętrach Pałacu Kultury i Nauki. […]

Fauna bezkręgowców jest w Warszawie bogata, bo występuje w niej przeciętnie (w różnych grupach) około 60% gatunków stwierdzonych na Nizinie Mazowieckiej. Dokładna analiza faunistyczna takiej grupy, jak glebowe sprężykowate (Elateridae), wskazuje, że ich zgrupowania swoją strukturą dominacyjną przypominają zgrupowania żyznych łąk świeżych i pastwisk. Dominantem tych zgrupowań jest osiewnik skibowiec (Agriotes sputator). Najbogatsze gatunkowo zgrupowania glebowych sprężyków występują w glebach trawników starych parków. W skrajnych przypadkach, np. w niektórych trawnikach przyulicznych, a więc silnie zanieczyszczonych i przesuszonych, jedynym gatunkiem pozostaje osiewnik skibowiec. Wśród glebowych sprężyków Warszawy jest także jeden, któremu wyraźnie odpowiada środowisko miejskie. Jest to Adrastus rachifer, który w rejon Warszawy musiał dotrzeć z napływkami wiślanymi i następnie zasiedlił zieleń miejską. Wskazuje to, że fauna miejska jest układem dynamicznym, tzn. że pewne gatunki, takie jak chrabąszcze (Melolontha sp.) zanikają zupełnie, ale na ich miejsce pojawiają się nowe. Ich wkraczanie do miasta umożliwiają, przede wszystkim, istniejące korytarze ekologiczne, wiążące suburbia z centrum miasta, głównie poprzez suche środowiska ruderalne. Najbardziej spektakularnym wkroczeniem do zieleni miejskiej Warszawy w ostatnim czasie było pojawienie się, w 1999 r., na rozległym trawniku na Rakowcu objętego ochroną prawną tygrzyka paskowanego (Agriope bruenichi). W faunie Warszawy gatunków chronionych jest więcej. Na obrzeżach miasta spotyka się pazia królowej (Papilio machaon) oraz wspaniałego chrząszcza – jednego z największych w faunie Polski – kozioroga dębosza (Cerambyx cerdo).