Telewizja

Po wojnie do tworzenia rodzimej telewizji powrócono w 1947 roku, znów z inicjatywy prof. dra Janusza Groszkowskiego. Kierownictwo nad pracami technicznymi powierzono inż. L. Kędzierskiemu, posiadającemu jeszcze przedwojenne doświadczenie w tej dziedzinie. Przygotowano dwie kompletne aparatury studyjne, z których pierwsza funkcjonowała w standardzie 441 linii, druga zaś – 625 linii, co zapewniało doskonalszą jakość obrazu telewizyjnego. W czerwcu 1949 roku wypróbowano ich działanie w prowizorycznym studiu, mieszczącym się w korytarzu PIT-u przy ul. Ratuszowej. Sygnał kontrolny odbierał monitor, również własnej konstrukcji. Mimo istniejących już na świecie stosownych urządzeń do transmisji telewizyjnej, zapewne z braku dostatecznych środków dewizowych na ich zakup, starano się samodzielnie rozwiązywać problemy techniczne.

Publiczna demonstracja działania aparatury odbyła się 15 grudnia 1951 roku, w siedzibie Związku Nauczycielstwa Polskiego na Powiślu przy sposobności wystawy "Radio w walce o pokój i postęp". Można było podziwiać nadawane ze studia występy aktorów i piosenkarzy: Tadeusza Olszy, Aliny Janowskiej, Andrzeja Boguckiego, Jerzego Michotka oraz duetu tanecznego Operetki Warszawskiej. Uzupełniały je wystepy mistrza "czarnej magii" Ramiganiego oraz udział popularnego Stefana Wiecheckiego (Wiecha). Odczytał on kilka ze swych felietonów warszawskich, które ukazywały się w "Expresie Wieczornym". Redakcja tego dziennika była współorganizatorem demonstracji.

Nie była to jeszcze prawdziwa telewizja, gdyż działała w obwodzie zamkniętym. Była raczej ciekawostką i próbą sił. Potwierdziło się natomiast duże zainteresowanie publiczności taką formą przekazu, o czym świadczyło około stu tysięcy chętnych do oglądania tego raczkującego zjawiska, bowiem wystawa trwała do 20 stycznia roku następnego. Oczywiście, w trakcie tych pokazów zmieniali się uczestnicy programów, których przeprowadzono łącznie trzysta, ze stu pięćdziesięcioma wykonawcami.

Nadano wówczas m.in. fragmenty "Świętoszka" Moliera, "Intrygi i miłości" Schillera oraz "Szczęścia Frania" Perzyńskiego, co było zapowiedzią późniejszego, stałego Teatru Telewizji, którego spektakle można było oglądać prawie w całej Polsce w każdy poniedziałkowy wieczór. […]

Zmiany systemowe, jakie dokonały się w 1989 roku, sprawiły, że w Warszawie powstało kilka telewizyjnych stacji prywatnych, nadających codziennie wiele godzin programu, a utrzymujących się z reklam (Polsat, TVN, TV Puls).

5 grudnia 1992 roku Telewizja Polsat rozpoczęła za pośrednictwem satelity Eutelsat emisję czterogodzinnego programu z Holandii (po dwie godziny wieczorem i popołudniu). Tak narodziła się największa dzisiaj stacja komercyjna w Polsce. W maju 1993 roku zarejestrowano spółkę Polska Telewizja Satelitarna S.A. z siedzibą we Wrocławiu, natomiast w październiku Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji przyznała Polsatowi koncesję na nadawanie programu przez satelitę, co umożliwiło emisję ośmiogodzinnego programu. Niedawno na rynku pojawiła się platforma cyfrowa Polsatu, dzięki której można nie tylko oglądać ponad 500 kanałów satelitarnych, ale także korzystać z internetu i poczty elektronicznej oraz różnorodnych usług interaktywnych. Rozprowadzane przez Polsat cyfrowe dekodery są pierwszym istotnym krokiem mediów w XXI wiek.

W październiku 1997 roku firma ITI uruchomiła komercyjną stację telewizyjną – TVN, którą zaadresowano do grupy dobrze wykształconych i zarabiających ponad przeciętną Polaków. W cztery lata później, 9 sierpnia 2001 roku rozpoczęła działalność TVN 24 – pierwsza w Polsce całodobowa telewizja informacyjna. Układ programu oparty jest na półgodzinnych blokach składających się z serwisu informacyjnego, wiadomości o pogodzie, gospodarce i sporcie. Znaczna część informacji przekazywana jest na żywo, bezpośrednio z miejsca wydarzeń.

W marcu 2001 roku wystartowała kolejna komercyjna stacja telewizyjna – TV Puls, która gości w ponad połowie gospodarstw domowych w Polsce za pośrednictwem sieci kablowych, platformy cyfrowej Wizja TV, anten satelitarnych oraz dzięki nadajnikom naziemnym. Udziałowcami spółki są: Zakon Ojców Franciszkanów – właściciel koncesji oraz KGHM Metale, PKN Orlen, PSE, PZU Życie i Prokom.