Radio

Redakcja Radia BIS (fot. Norbert Piwowarczyk)

Pierwsza audycja "Polskiego Radja" nadana została w niedzielę 18 kwietnia 1926 roku o godzinie 17-ej, ze studia urządzonego w siedzibie spółki. Mieściła się ona na drugim piętrze starego gmachu Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego na rogu Kredytowej i Mazowieckiej. W uroczystej inauguracji wzięli udział m.in. dr Aleksander Skrzyński – premier i równocześnie minister spraw zagranicznych, a także minister Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego – prof. Stanisław Grabski, poza tym cała śmietanka towarzyska Warszawy. Niewielu gości wiedziało, że studio na Kredytowej połączone jest kablem ze stacją nadawczą na Narbutta, której PTR użyczyło "Polskiemu Radju", gdyż właściciel koncesji na "polski radjofon" nie zdążył wybudować własnej radiostacji. Tę pierwszą audycję zapowiedziała pierwsza spikerka Polskiego Radia – Janina Sztompkówna, a przemówienie powitalne (po polsku i francusku) wygłosił dyrektor Zygmunt Chamiec. Na część artystyczną złożyły się: pogadanka o Chopinie wygłoszona przez profesora Stanisława Niewiadomskiego, występ śpiewaczki Adeli Comte-Wilgockiej i fragment "Popiołów" Stefana Żeromskiego odczytany przez Stefana Jaracza. Odtąd każdy, kto miał odbiornik, mógł słuchać programu Polskiego Radia codziennie od godziny 17.00 do 23.00. […]

W grudniu 1999 roku na terenie Warszawy i Mazowsza nadaje ponad 20 radiostacji komercyjnych. Najpopularniejsze to Radio Zet, Radio ESKA, Radio Plus, Radio Maryja, Radio Kolor, Radio Classic, Radio Pogoda. W Warszawie mieści się oczywiście także radio publiczne – przekształcone z dawnych struktur Polskie Radio SA ze swoimi czterema krajowymi programami. Jest też w stolicy druga rozgłośnia publiczna – Radio dla Ciebie z siedzibą przy ul. Myśliwieckiej , bezpośredni kontynuator Rozgłośni Warszawsko- Mazowieckiej – regionalnej stacji nadającej dla Mazowsza, Kurpi i Podlasia. […]

Specjalne miejsce wśród programów zajmuje "Polskie Radio BIS" określane mianem radia edukacyjnego. Kieruje nim Krystyna Kępska-Michalska. Dla radia rzuciłam pracę w Instytucie Sztuki PAN. Bez wahania. Wróciłam właśnie z Paryża , co w tamtych czasach (1970) nie było takie częste i miałam nowe płyty. Zaproponowano mi zaprezentowanie ich w Trójce. Tak się zaczęło. Moje muzykologiczne wykształcenie bardzo szybko okazało się przydatne w rozwijającym się programie. Przez 15 lat kierowałam redakcją muzyczną Trójki. Było to wyzwanie. Trójka lat siedemdziesiątych miała charakter muzyczno-literacko-rozrywkowy. Muzyka była bardzo ważna. Uczyłam się od Jana Webera, współpracowałam z Wojciechem Mannem, Andrzejem Olechowskim, Dariuszem Michalskim, Piotrem Kaczkowskim. To była świetna szkoła warsztatu radiowego. Trzech obecnych dyrektorów programów Polskiego Radia SA wyszło właśnie z Trójki! Ja realizowalam tam także audycje na konkursy zagraniczne; tam nauczyłam się myśleć o programie jako o całym utworze, a nie o okienkach wypełnianych przez autorów. Radio – jak powiedział Jeremi Przybora – jest uzależnieniem. Magia radia działa na mnie do dziś. Dlatego bez wahania podjęłam się zorganizowania anteny edukacyjnej. Bez niej nie powstałby w 1994 roku edukacyjno-poznawczy program "BIS". Jego formuła pozwala w nietypowy sposób uczyć i zaciekawiać młodzież oraz starszych. Najlepszym przykładem są Pikniki Naukowe, Maraton z "Panem Tadeuszem", radiowa opera "Balladyna" i wiele innych pomysłów, które realizuję z doskonałym zespołem dziennikarzy dla wspaniałych, wiernych słuchaczy. Bez nich nie byłoby przecież radia!"