Baza warszawskich pubów

Wyjątkowo trudne do znalezienia miejsce. Pomiędzy wielkimi bramami do typowych na rynku Starego Miasta lokali przycupnęło sobie maleńkie, niepozorne wejście do piwnicy. Uwaga na głowę, bo można nieźle wyrżnąć. To właśnie jest "drugie dno" restauracji Arkadia. Cena piwa może zdziwić, bo kosztuje ono jedynie 5,5zł za 0,5. Na środku rynku Starego Miasta! Niestety mały wybór piw z kegi - jest Dojlidy albo Dojlidy. Z butelkowych - Miller, Heineken i Corona. Można również napić się wina, a poza tym zamówić niezłe jedzonko, w końcu na górze jest duża restauracja. Wymarzony lokal dla szukających spokoju - prawie nigdy nie ma tam zajętych wszystkich stolików, a najczęściej lokal po prostu świeci pustkami. Niestety salka jest mała i natężenie dźwięku może odstraszyć. Wybitnie utrudnia rozmowę.

Daaawno temu, na początku liceum, było to moje ulubione miejsce wagarów. Później jakoś drogi moje i "baryłki" się rozeszły by znów ostatnimi czasy się połączyć. I jakże miłe zaskoczenie - w knajpce bardzo przyjemna atmosfera, choć najczęściej sporo ludzi. Za to w przypadku braku zamkniętej imprezy na dole jest do dyspozycji najczęściej pusta sala. Muzyczka mnie urzekła - dawno już nie słyszałem w pubie troszkę ostrzejszego rocka (np. Iron Maiden). Barman mówił, że można ją usłyszeć w piątek, sobotę i niedzielę. Piwko... umiarkowane - 7,5zł(0,5) za grzane lub nie, z kija. Za to piwko grzane... żadne mikrofale, czy inne zbrodnie, na wierzchu piany osad z cynamonu... polecam zwłaszcza na ból gardła, choć nie tylko potrafi rozgrzać w deszczowy dzionek. Jeśli ktoś myśli, że uzbierał dużo podkładek pod piwo, to niech obejrzy sobie swoistą galerię na ścianach knajpy. Niektóre z tych cudeniek to prawdziwe "białe kruki". Polecam wszystkim, którzy lubią dobre piwo w klimatycznym miejscu. Nie mówiąc już o tym, że plac Mariensztacki wygląda uroczo tak zimą jak i latem, nocy i za dnia.

Nawet w soboty ludzi tu niewiele. Ciężkie do zlokalizowania wejście może być jednym z powodów. Z piw - Hevelius, Grolsh (7,7 zł za 0,5) i EB z beczki, trochę piw butelkowych i inne alkohole. Bar w klimacie spelun z lat 70, na ladzie stoi taka szklana szafka z ciastkami. Wystrój w czerwieni, czerwone obrusy i wykładzina na ścianach. Są tam dwie sale, jedna na górze druga na dole na dole.

Kolejny pub irlandzki w Warszawie. Ciekawy wystrój, choć ukształtowanie samego pubu jakieś dziwne... Kiedy zjawia się zespół, zawsze jedna połowa sali nie ma okazji go oglądać. Ceny piwka zbliżone do Morgans (14 zł Guiness, 8 zł Tyskie, za 0,5). Można coś zjeść i nie będą to kiełbaski albo frytki :o). W sumie dość miła atmosfera.

Z tego co mi wiadomo, nowo otwarty lokal. Wystrój tchnie klimatem lat pięćdziesiątych w Ameryce. Na ścianach zdjęcia Marylin Monroe, nad barem zaparkowany przód samochodu. Trzy dość duże sale, choć niewiele miejsca do tańczenia, właściwie wcale. Któż by tańczył w knajpie, zapytacie? Otóż przy muzyce tam puszczanej nogi same się rwą do tanów. To Rock 'n Roll w najczystszej postaci, sama słodycz, jeśli ktoś naturalnie lubi taką muzykę. Eeee.... to są tacy co nie lubią? :o). Kolejnym plusem jest to, że muzyczka nie narzuca się słuchaczom, podczas "testu" nie mieliśmy problemu żeby nie podnosząc głosu, a wręcz mówiąc cicho komentować wystrój. I choć kwadratowe stoliki nakryte ceratą mogą przypominać nieco bar mleczny, to cena piwa (Fosters, 5 zł za 0,5) zachęca do odwiedzin. W jednej z sal stoją dwa automaty do rzutek.

Kiedyś był to zamknięty klub, wstęp tylko za okazaniem karty członkowskiej. Teraz to się zmieniło, dzięki czemu dość ciekawy lokal jest otwarty dla wszystkich. Samo wejście może sugerować, że będzie to knajpka raczej ciasna, ale lokal zajmuje aż trzy piętra, na każdym z nich bar i sala ze stołami powyginanymi w łuki, przy których stoją barowe stołki. Trochę głośna muzyka może przeszkadzać w rozmowie, ale przecież nie zawsze rozmawiać chodzi się do baru. Piwko - Budweisser 8 zł, grzane 10 zł (0,5). Oprócz niego EB i trochę butelkowych. Moim zdaniem dość miłe miejsce i jest szansa, że w sobotnie wieczory tam właśnie znajdzie się trochę miejsca, o co ostatnimi czasy trudno w Warszawie.

Po upadku Piasta, długo jego szyby oklejone były szarym, remontowym papierem. Aż pewnego razu się dowiedziałem, że lokal znów jest otwarty. Poszedłem na "inspekcję" i wręcz nie poznałem tego miejsca. Wcześniej, choć fajna, była to zwykła knajpa, teraz bardzo ładny, moim zdaniem, klub, który w założeniu miał być jazzowy. Niestety później zmieniła się koncepcja. Muzyka w ciągu dnia nie narzuca się uszom, można spokojnie porozmawiać. Miejsca dużo, odnoszę wrażenie, że chyba więcej niż w dawnym Piaście.

Swego czasu knajpka dość popularna w kręgach studentów przesiadujących w bibliotece. Długie oczekiwanie na książki w czytelni można było sobie skrócić w pobliskiej knajpie... Było tam dość miło, kameralną atmosferę zapewniały odgrodzone ławy, właściwie można było tam "zginąć". Pamiętam parę fajnych imprez z "EB". Niestety, tuż przed remontem tamtejsze piwo stanowczo przestało mi smakować. Po remoncie już tam nie byłem... Pamiętam jeszcze, że było to jedno z niewielu miejsc w Warszawie, które było otwarte od rana (9:00) do rana (6:00). Acha, po meczach Legii fani mieli zwyczaj opijać zwycięstwo lub porażkę, więc czasem lepiej było tam nie zaglądać, jak się nie znało przyśpiewek kibiców :o)

Niezła mordownia. Najtańsze piwo (4 złote za kufel 0,5). Klientela różna - trochę studentów architektury, trochę staruszków pamiętających czasy kiedy knajpka nazywała się "Bar Miodowy" i serwowała grzany miód (dalej go serwuje), trochę "wyrokowców" i okolicznych meneli. Ostatnio klientela się poprawiła :o). Muzyka sączy się z radia (najczęściej Radio Pogoda). Rzutki, "jednoręki bandyta". Słowem jak ktoś oszczędza kasę, można tam zawitać, ale nie samemu. Klimatu dodają stare i ledwie widoczne malunki na ścianach przedstawiające polską szlachtę delektującą się słowiańskim napitkiem.

I informacja z ostatniej chwili (28-11-2002) - U Grubego juz nie istnieje

Wiem, że to co napiszę, to będzie za mało o tym lokalu. Ale przynajmniej coś :o). No więc tak - piwo Guiness - 13 zł, inne - w okolicach 10 zł. W poniedziałki przedłużenie weekendu - Żywiec po 5 zł. Miejsca dużo, chociaż w soboty wszystko zajęte. Klientela raczej starsza, dolna granica wieku to końcowe lata studiów. Dobrze wyposażony bar. Dużo hałasu, jeśli wszyscy naraz mówią... Spod samego wejścia odjeżdżają taksówki. Oczywiście Harenda ma swoje drugie dno... czyli Piwnicę pod Harendą, ale to chyba powinien opisać już ktoś tam bywały, bo warto. Ze swej strony nadmienię, że tam pierwszy raz usłyszałem i zobaczyłem na żywo Grupę Mocarta -:)

Jedna z niewielu (o których mi wiadomo) jazzowa knajpka w Warszawie. Taka naprawdę jazzowa, jeśli ktoś chce wiedzieć jaki tam jest klimat, polecam filmy o muzykach jazzowych. Różni się jedynie klientelą - u nas jest więcej Europejczyków. Polecam każdemu, kto chce się gdzieś przejść z dziewczyną - bardzo miła obsługa. Ceny raczej średnie jak na Warszawę. W knajpce jest sklep, w którym można zakupić muzykę jazzową i podobną. Jeśli o muzyce mowa - we wtorki, czwartki i niedziele można tam posłuchać jazzu na żywo. Jeszcze jedna rzecz mnie urzekła w tym lokalu. Siedziałem sobie kiedyś z narzeczoną, było już dość dużo ludzi (prawie wszystko zajęte). Przyszła jakaś grupka, bezradnie rozglądali się, czy gdzieś można usiąść... i w pewnej chwili podszedł do nich jeden pan (chyba właściciel), spytał ile ich jest, po czym obleciał całą knajpę i zorganizował im miejsca siedzące. To dopiero obsługa! Poza tym jeśli się tam będzie zaglądać częściej, to można zdobyć kartę stałego klienta uprawniającą do zniżek, polecam przeczytanie menu.

Chyba pierwszy w Warszawie i prawie na pewno najbardziej znany pub irlandzki. A w środku? Czasem gra jakiś zespolik (codziennie), czasem nawet niezły. Piwo tamtejsze nie przypadło mi do gustu. Klientela to troszkę zblazowanej młodzieży i paru turystów zagranicznych, najczęściej zachodnich.

Ceny raczej średnio-wyższe, zjeść można spokojnie (dobre żarcie stylizowane na kuchnie krajów CK - węgierskie, bułgarskie - dobra sałatka szopska). Z piciem (piwa) bez specjalnego wyboru (chyba jest Lech). Ale w środku przestronnie, jasno, niezadymione. Jak byłem ostatnio, to grała jakaś kapela uliczna (warszawskie i "patriotyczne" standardy, w sumie przyjemna sprawa zamiast jakichś glupawek czyli muzyki na pełen regulator jak to ostatnio w pubach bywa). cena piwka ok. 8 zł

Info od J. Brywczyńskiego