Nowy Jork otwiera swoją ambasadę przy Górskiego 1A. Fundacja Galerii Foksal zmieni się w (nie)oficjalne przedstawicielstwo nowojorskiej sceny artystycznej. Projekt Domestic Porn sugeruje tytułem jakąś nieprzyzwoitą historię, ale nie chodzi tu o pornografię - do FGF przyjeżdżają z NYC artyści, którzy są nie tyle obsceniczni, co nieprzyzwoicie aktualni i trendy. Nowości z Nowego Jorku mają do siebie to, że są zawsze najnowsze i najbardziej up to date - Domestic Porn jest więc okazją, by, nie ruszając się z Warszawy, zatopić zęby w miąższu nie tylko Wielkiego, lecz także bardzo świeżego Jabłka.

Domestic Porn (w luźnym tłumaczeniu Pornografia krajowa) to projekt przygotowany przez Monikę Szczukowską, kiedyś współpracowniczkę Galerii Foksal, od dłuższego czasu mieszkankę NYC, a obecnie studentkę renomowanej szkoły kuratorskiej Bard College. Korzystając z pozycji insiderki, Monika zaprosiła do FGF ludzi, którzy reprezentują najżywsze i najbardziej progresywne tendencje nowojorskiej sceny artystycznej. Uczestnicy Domestic Porn pokazują to, co dziś najchętniej ogląda się w galeriach i klubach Wielkiego Jabłka.

Nowojorczycy z "Domestic Porn" dawno zapomnieli, co znaczą niegdysiejsze podziały na dyscypliny artystyczne w rodzaju "rzeźby", "malarstwa" itd. Nie przejmują się nawet za bardzo, czy ich działalność będzie nazywana sztuką. Zamiast się przejmować, oddają się wszelkim możliwym rodzajom kreatywności: grają muzykę, kręcą wideo, uprawiają rzemiosło artystyczne, budują instalacje, kuratorują wystawy, organizują akcje, a nawet tańczą. Lubią działać w kolektywach: w FGF zobaczymy m.in. czteroosobową formację Forcefield (która zanim wypłynęła w świecie sztuk wizualnych dzięki projektom wideo, znana była na niezależnej scenie muzycznej z przedsięwzięć z pod znaku minimal-noise), a także Black Leotard Front - trio, które specjalizuje się w występach tanecznych. Ta ostatnia grupa, a zwłaszcza jej lider, wszechstronny artysta Christian Holstad, reprezentują wspólną niemal dla wszystkich uczestników "Domestic Porn" fascynację erą disco, estetyką glam i dekadenckimi tradycjami nowojorskiego undergroundu lat 70. Za swoisty hołd dla epoki można uznać slajdowisko Kena Okiishi i Nicka Maussa, którzy wprost nawiązują do legendarnych już pokazów przeźroczy organizowanych na przełomie lat 70. i 80. w klubach Wielkiego Jabłka przez Nan Goldin.

Wyświetlaniu slajdów Goldin towarzyszyła starannie dobrana muzyka - podobnie jest w wypadku Maussa i Okiishiego, tyle że panowie nie odtwarzają ulubionych przebojów z taśmy, lecz wykonują je osobiście w wersji karaoke. Zaproszeni przez Monikę Szczukowską artyści w ogóle mają skłonność do różnego rodzaju występów, punktem wyjścia większości ich działań są różnego rodzaju performances i akcje na żywo. Wspólnym mianownikiem obsady Domestic Porn jest także głęboka, radosna fascynacja kulturą pop oraz sięganie po strategie undergroundowe, które dziś jednak są błyskawicznie wychwytywane przez nowojorskie galerie i szybko wprowadzane do wiecznie głodnego nowości meansteamu. Przykładem może być Michael Portnoy występujący obecnie pod nikiem XAR - osobnik, który zasłynął swego czasu, "ubarwiając" występ sędziwego Boba Dylana podczas rozdania nagród Grammy (Portnoy pojawił się wówczas niespodziewanie na scenie tuż obok mistrza, zaprezentował nagi tors na którym napisał farbą niepokojący komunikat "Soy Bomb" i - zanim po kilkunastu sekundach zneutralizowała go ochrona - odtańczył dziwaczny taniec cyborga.) W Warszawie XAR zapowiada czasowe opanowanie ulicy Chmielnej - szczegółów przejęcia Dumy Śródmieścia przez Amerykanina możecie zaczerpnąć ze strony www.come.to/portnoy. Wystawa potrwa do połowy lutego, ale jeżeli ktoś chce skosztować smaku współczesnej nowojorskiej sceny artystycznej w pełnej intensywności, powinien pojawić się na wernisażu - duża część uczestników Domestic Porn przybywa do Warszawy, i w piątek od 19 w górę będzie oddawać się w FGF swoim wesołym, performatywnym szaleństwom na żywo.

Domestic Porn
Fundacja Galerii Foksal, Górskiego 1A
wystawa czynna do 17 lutego

dodał/a: Małgorzata Pawlicka

źródło: Życie Warszawy