Pomóżmy pani Barbarze Cieślak, która zwraca się do warszawiaków z taką prośbą: "Najbardziej zależy mi na wszystkich informacjach dotyczących ul. Daniłowiczowskiej 12 i innych obiektów przy tej ulicy. Pod tym adresem mieściła się fabryka wyrobów mydlarskich i toaletowych. Tam w latach 1907 do 1939 mieszkał i pracował mój dziadek. W 1911 urodziła się moja mama. To dla niej usiłuję zebrać te informacje. Wojna zabrała jej wszystkie pamiątki. Jeśli ktoś może mi pomóc, proszę o pilny kontakt - czas nagli.

Jeśli wiecie coś o Daniłowiczowskiej napiszcie do nas elektronicznie.

A Daniłowiczowska to ulica w Śródmieściu idąca od Senatorskiej do Alei Solidarności (do niedawna Świerczewskiego) i od Bielańskiej do Hipotecznej.
Jako ulica wraz z obecną nazwą poświadczona w roku 1743 a nazwa została nadana urzędowo w roku 1770.
W związku z budową trasy W-Z bieg ulicy został przerwany i Daniłowiczowska składa się z dwóch odcinków. Południowy odcinek nazwano Nowy Przejazd.

Ulica powstała w na początku XVII wieku jako dojazd do dworu podskarbiego Daniłowicza (1616) od strony dwóch dróg: Senatorskiej i Bielańskiej.
Nazwa ulicy pochodzi oczywiście od nazwiska podskarbiego.
W przebudowanym na pałac dworze w latach 1746 - 1795 mieściła się biblioteka Załuskich.
Przy Daniłowiczowskiej usytuowany był m.in. Pałac Blanka i 3 kamienice.
W roku 1771 ulica Daniłowiczowska została wybrukowana.
Pod numerem 10 znajdowała się bożnica,
Od końca XVIII prze cały XIX wiek ulica była zwana Danielewiczowską.
W 1807, po pożarze, przebudowano dawną siedzibę Biblioteki Załuskich.
Od połowy 19 wieku zwano ją "Domem pod Królami".
Wzięło się to od popiersi królów polskich umieszczonych w rzędzie na murze otaczającym dom.
Od początku XX wieku popiersia umieszczone były również w fasadzie domu.

W latach 1880 - 1900, pod numerem 10, w przebudowanej bożnicy, znalazł swe miejsce Teatr Mały. Była to siedziba operetki i farsy, którą następnie przeniesiono do Teatru Nowości przy ulicy Hipotecznej.
Od roku 1922 do 1926 mieścił się tam Teatr im. Wojciecha Bogusławskiego a później Kino Miejskie.

Od drugiej połowy XIX wieku pod numerem 14 ulicy Daniłowiczowskiej znajdowała się fabryka mydła Fryderyka Pulsa.
Około 1936 za Pałacem Blanka wzniesiono wysoką siedzibę Wydziału Technologicznego Zarządu Miasta, która w 1944 roku została całkowicie zniszczona.
Po wojnie odbudowano Pałac Blanka na siedzibę konserwatora warszawskiego oraz Pracowni Konserwacji Zabytków.
Ulicę znacznie poszerzono tworząc z niej dojazd z Senatorskiej do Trasy WE-Z i z Bielańskiej do Domu pod Królami (nr 14) odbudowanego w 1961 roku na siedzibę Związku Kompozytorów i Autorów Scenicznych (ZAiKS).

Źródło: Ulice i place Warszawy, Eugeniusz Szwankowski, wydanie II,PWN, 1970 rok.

Czekamy na wszelkie informacje dotyczące ulicy Daniłowiczowskiej.
Ciekawostki, nieznane informacje, zdjęcia, wspomnienia.

Warto wiedzieć, że W czasie Powstania Warszawskiego na obecnym Nowym Przejeździe był właz do kanału, którym powstańcy-łacznicy docierali do ul. Mazowieckiej.
Kanał miał wysokość 90 cm.

dodał/a: Michał Pawlik

źródło: gazeta.pl