Tak zapewne wołali warszawiacy 120 lat temu, gdy po raz pierwszy jeszcze niezbyt liczni szczęśliwcy nie musieli dygać po wodę do pompy na podwórzu.

3 lipca 1886 r. po raz pierwszy w Warszawie popłynęła z kranów woda. Ukończono również budowę pierwszego kolektora kanalizacji miejskiej i jednocześnie rozpoczęła pracę stacja próbna do sprawdzania i napraw wodomierzy.

W 1874 r. Komisja, której przewodziła inż. Alfons Grotowski, pojechała do Hamburga i Frankfurtu nad Menem.
Tam zapoznała się z istniejącymi urządzeniami wodociągowymi i kanalizacyjnymi.
Autorem tych rozwiązań był inż. William Lindley i to właśnie jemu Komisja zdecydowała się powierzyć zaprojektowanie i stworzenie takiego systemu wodociągowego dla Warszawy.

W grudniu 1875 roku przyjechał do Warszawy i przejął obowiązki Prezydenta miasta Rosjanin, generał major Sokrates Starynkiewicz (p.o. PREZYDENTA WARSZAWY w latach 1875-1892).

Tenże wojskowy miał pewną cechę, której tak bardzo brakuje obecnym włodarzom.
Dobro publiczne stawiał ponad inne cele.

Będąc z natury człowiekiem energicznym z zapałem przystąpił do działania i doprowadził już w 1876 roku do podpisania umowy z z inż. Williamem Lindleyem na opracowanie wstępnego projektu wodociągów i kanalizacji dla Warszawy.

11 lipca 1881 roku magistrat podpisał kontrakt z synem Williama Lindleya - Williamem Heerleinem Lindleyem, który występował w imieniu ojca.

Kontrakt ów mówił o przygotowaniu szczegółowych projektów, kierowanie robotami i nadzór nad całością prac projektowych i wykonawczych.

William Heerlein Lindley objął funkcję Głównego Inżyniera budowy i eksploatacji wodociągów i kanalizacji w Warszawie - po przejściu Williama Lindleya na emeryturę.
W 1889 roku, zastępcą młodego Lindleya, został Radca Magistratu inż. Alfons Grotowski.
Kierował on budową na miejscu, zdając na bieżąco sprawę z postępu robót Lindleyowi.
Kontrakt zobowiązywał Lindleya jedynie do trzech, rocznie, dwutygodniowych wizyt w Warszawie.


Nad realizacją prac czuwał Komitet Budowy Kanalizacji i Wodociągów.
Z urzędu przewodniczył mu gen. Sokrates Starynkiewicz.

Komitet, działający w warunkach zaboru, był organem społecznym wyposażonym w szerokie kompetencje.
W jego skład wchodziło dwudziestu warszawskich notabli i pięciu członków mianowanych przez Generał-Gubernatora.

Projekt W.H. Lindleya zakładał budowę Stacji Pomp Rzecznych na terenie przyległym do lewego brzegu Wisły na jej 509 - 510 km, Stację Filtrów przy ul. Koszykowej z urządzeniami uzdatniającymi wodę - piaskowymi filtrami powolnymi, wieżą ciśnień i budynkami maszynowni z pompami tłoczącymi wodę do sieci przewodów.


Kalendarium wydarzeń.

1876 r. -
W. Lindley podpisuje umowę na wykonanie projektu wodociągów i kanalizacji dla miasta Warszawy.

1878 r. -
W. Lindley zgodnie z umową dostarcza gotowe projekty wodociągów i kanalizacji do oceny i zatwierdzenia.

1881 r.-
obydwa projekty zatwierdzone zostały do realizacji przez władze w Petersburgu.

1881 r. -
Zarząd Miejski na czele z Prezydentem Sokratesem Starynkiewiczem zawiera kontrakt na budowę wodociągów i kanalizacji w Warszawie z Williamem Heerleinem Lindleyem działającym z upoważnienia ojca Williama Lindleya . William Lindley wycofuje się z prac w Warszawie, przekazując dzieło synowi.

1883 r. -
rozpoczęcie budowy wodociągów i kanalizacji w Warszawie.

3 lipiec 1886 r. -
pierwszy raz woda ze Stacji Filtrów popłynęła do mieszkańców Warszawy, czynna już była część kanałów. Na Stacji Filtrów uruchomiono pierwszą próbną stację do sprawdzania i napraw wodomierzy.

Pełne kalendarium i inne informacje znajdują się na stronach Miejskiego Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji.

dodał/a: Michał Pawlik

źródło: MPWiK