| 2006-04-30, 08:37 Schron Kafki w Teatrze Niemożliwym |
Przed kilkoma tygodniami odbyła się premiera prasowa spektaklu UNII TEATR NIEMOŻLIWY Pt. „SCHRON czyli rondo alla Kafka” w reż. Doroty Anny Dąbek i Wojciecha Olejnika do scenografii Piotra Dumały. Po chwili przerwy zaczynamy grać ów spektakl w Starej ProchOFFni.. UNIA TEATR NIEMOZLIWY serdecznie zaprasza na spektakl na motywach opowiadań FRANZA KAFKI „S CH R O N” czyli rondo alla Kafka SCENARIUSZ I REŻYSERIA : Dorota Anna Dabek i Wojciech Olejnik
SCENOGRAFIA: Piotr Dumała MUZYKA: Bogdan Szczepanski
WYSTEPUJĄ: Zofia Blandyna Borucinska, Andrzej Kwiatkowski, Wojciech Olejnik, Grzegorz Małkowski
MIEJSCE: GALERIA STARA PROCHOFFNIA, ul. Boleść 2, Warszawa – Stare Miasto
CZAS: 5, 6 i 7 maja 2006 (piątek, sobota i niedziela), godz. 19:15
Bilety: 35 – 30 zł
Rezerwacje pod nr telefonów: Teatr: 22 635 89 64 Zespół: 0501 24 87 65
NA WIDOWNIĘ WCHODZI JEDYNIE 35 OSÓB –
kilka słów o spektaklu… Schron to plastyczno-muzyczna opowieść o wyobcowaniu, o zewnętrzu przenikającym wewnętrze. Bohater trwa we własnoręcznie skonstruowanym SCHRONIE, twierdzy mającej zapewnić bezpieczeństwo w momencie zagrożenia. Tak też skonstruowana jest scenografia autorstwa Piotra Dumały – widz otoczony jest „schronowym światem” , dekoracja jest dookolna, w trakcie przedstawienia nie możemy opuścić kafkowskiego świata – zanurzeni w cieniu, świetle, głosie i kolorze. Spektakl porusza kwestię strachu przed światem zewnętrznym i potrzebę obrony, izolacji, a z drugiej strony uzmysławia widzowi, że największe niebezpieczeństwo czai się w nas samych. Jest rozważaniem o świadomości, granicy bycia zarówno na zewnątrz, jak i wewnątrz, tu i tam, jednoczesnego obserwowania wejścia do schronu i przebywania w nim.
Reżyser spektaklu Wojciech Olejnik: Głównym „budulcem myślowo – tekstowym” przedstawienia jest jedno z ostatnich – niedokończone opowiadanie Kafki pt. „Schron” (tłumaczone także jako „Jama”). Autorzy scenariusza zaczerpnęli z niego jednak tylko pewna idee przewodnia i ledwie kilka zdań. Posłużyło zatem jako pretekst do wejrzenia w pełen rozterek i leków świat Franza K. Nie znaczy to wszelako, ze powstało przedstawienie o Kafce; nie portretuje bowiem Kafki i odchodzi od jego głównej obsesji – literatury. Słowo usiłuje zastąpić autonomiczna wizja plastyczno-muzyczna, posługując się przy tym kruchością papieru, gra cieniem, światłem i dźwiękiem, ograniczeniem przestrzeni widza. Balansuje na pograniczu eksperymentu teatralnego.
„Zbudowałem ten schron i rezultat jest chyba doskonały” – to marzenie każdego twórcy. Czy osiągnęliśmy cel – osądźcie Państwo sami….
Zośka B. Borucińska dyrektor d/s organizacyjnych UNIA TEATR NIEMOŻLIWY www.uniateatrniemozliwy.art.pl tel. +48 501 24 87 65 e-mail: borucinska@go2.pl
źródło: Informacje organizatora
|