"Terytoria" to nowy, eksperymentalny cykl na Scenie Kameralnej Opery Narodowej, zainaugurowany przez Mariusza Trelińskiego w listopadzie 2005 r. przedstawieniem "Curlew River" Benjamina Brittena. Jego celem jest poszukiwanie i wytyczanie nowych form kierunków estetycznych. Zapraszani w ramach "Terytoriów" artyści prezentować będą prawie nieobecne na polskich scenach arcydzieła opery i baletu XX i XXI wieku (w planach m. in. prawykonanie baletu Aleksandry Gryki i opery Dobromiły Jaskot) - "nowoczesne, wyrafinowane, teraźniejsze".

Na kolejne "terytorialne" przedstawienie złożą się dwa cykle pieśni, które na scenę przeniesie młody reżyser Łukasz Kos wespół z Leszkiem Mądzikiem (inscenizacja, scenografia), szefem Sceny Plastycznej KUL, który pierwszy raz po 35 latach znowu pracuje dla teatru operowego.

To 21 pieśni Leosza Janaczka do słów czeskiego poety Ozefa Kaldy zebranych w cykl pt. "Zapiski tego, który zniknął" z 1921 r. oraz "Sonety Szekspira", seria sześciu pieśni Pawła Mykietyna do sławnych liryków miłosnych Williama Szekspira.

Cykl Mykietyna, po raz pierwszy wykonany w 2000 r. na Warszawskiej Jesieni, to jeden z najwybitniejszych przykładów liryki miłosnej w polskiej muzyce współczesnej. - Inspiracją były dla mnie moje doświadczenia teatralne, związane ze współpracą z Krzysztofem Warlikowskim przy przedstawieniach szekspirowskich - wspomina Paweł Mykietyn.

Punktem wyjścia nowego spektaklu z cyklu "Terytoria" nie była więc opera, gotowa forma, ale utwory z natury swojej afabularne, prawie pozbawione pierwiastka dramatycznego, związane z ekspresją liryczną, dla których reżyser i inscenizator musieli dopiero szukać kształtu, składać całość z takich elementów jak słowo, muzyka czy obraz.

Obie części łączy tematyka miłosna.

Żywiołem pierwszej, Janaczkowej, jest noc - cykl przedstawia mężczyznę, który z miłości do kobiety porzuca swój dotychczasowy świat, środowisko i rodzinę. - Pod względem temperatury uczuć to dzieło iście romantyczne, ale nowoczesne w oszczędności środków - mówi dyrygent Wojciech Michniewski, kierownik muzyczny całości.

Wystąpią: Aleš Briscein (tenor) jako główny bohater Janiczek - solista Teatru Miejskiego i Opery Narodowej w Pradze oraz jako jego ukochana Czarna Zefka - Monika Ledzion (mezzosopran) związana z warszawską Operą Narodową.

W drugiej, Mykietynowej części ważniejsze niż sam obiekt namiętności są dla poety (bohatera) jego własne uczucia, sam sposób przeżywania miłości - a to do Czarnej Damy, a to do tajemniczego młodzieńca określonego inicjałami "W.H.".

Miłość osiąga tu swą pełnię, obejmuje aspekt homoerotyczny i heteroseksualny, a nawet przekracza granice seksualności. W wierszach Szekspira płeć adresata jest niejasna, "ty" jest zarówno kobiece, jak męskie. Androgyniczny charakter podkreślił Mykietyn w wyrafinowany sposób: wybierając sopran męski - głos, który w wysokich rejestrach brzmi do złudzenia kobieco, a w niskich męsko. Solistą będzie niemiecki sopran męski Arno Raunig, ceniony w Europie wykonawca muzyki współczesnej.

- Po raz pierwszy będę śpiewał pieśni polskiego kompozytora współczesnego - przyznaje. - To ogromne wyzwanie, bo partia jest niezwykle wymagająca.

Soliście towarzyszy przy fortepianie Maciej Grzybowski, którego pasją jest muzyka współczesna, członek zespołu instrumentalnego NONSTROM Pawła Mykietyna.

Premiera kolejna: wtorek, 24 stycznia, godz. 19.15, Scena Kameralna Teatru Wielkiego-Opery Narodowej, pl. Teatralny 1, informacja i rezerwacja: 0 22 692 02 08

Anna S. Dębowska

dodał/a: Małgorzata Pawlicka

źródło: gazeta.pl