66 lat temu, wojska Niemiec, bez wypowiedzenia wojny, z lądu, morza i powietrza zaatakowały cały obszar Polski.

Taki był początek się tragedii jaką była II wojna światowa.

Polską granicę przekroczyło 1 850 000 żołnierzy niemieckich.
W ich dyspozycji było 10 000 dział, 2 800 czołgów, 2085 samolotów.

Polska miała jedynie 1 milion żołnierzy, 880 czołgów (w tym w większości były to niewielkiej wartości bojowej tankietki), 400 samolotów i 4 300 dział.

Całkowicie panujące w powietrzu siły Luftwaffe bombardowało węzły kolejowe, pociągi, punkty koncentracji wojsk.

W dwie godziny po Westerplatte, o godzinie 6.45 pierwsze bomby spadły na Warszawę.

Pierwsze poranne bombardowanie Warszawy spowodowało zniszczenia na terenie lotniska Okęcie oraz w osiedlach mieszkaniowych na Rakowcu i Kole (ul. Obozowa); były pierwsze ofiary spośród ludności cywilnej.
W ciągu dnia, w mieście, dwukrotnie ogłoszono alarm lotniczy.

W Warszawie panowała atmosfera podniecenia, dominowały nastroje optymistyczne; kontynuowana była społeczna akcja kopania rowów przeciwlotniczych, zapoczątkowana 25 sierpnia.

Poranne dzienniki, drukowane w nocy, nie podały jeszcze żadnych wiadomości o rozpoczęciu działań wojennych.
Pierwsze informacje na ten temat przyniosła prasa popołudniowa.
Po południu też rozplakatowano orędzie Prezydenta RP.

Tak rozpoczął się sześcioletni okres okropności wojennych, martyrologii narodów i walki z niemieckim okupantem.

dodał/a: Michał Pawlik