Scena Letnia w Lapidarium to coroczny cieszący się dużą popularnością cykl koncertów plenerowych, odbywających się w samym centrum warszawskiej Starówki przy ul. Nowomiejskiej 6/8. Lapidarium to piękny dziedziniec Muzeum Historycznego Miasta Stołecznego Warszawy.

17-go lipca w ramach Sceny Letniej zagra formacja Rimead.
Początek koncertu o 19:00.

O zespole via www.rimead.art.pl:

Gdyby ktoś miał czas i ochote i zajrzał do słownika Gaelic-English, i poszukał tam wyjaśnienia słowa RIMEAD, znalazłby tłumaczenie: joyous pride. Radosna duma. Cieszymy się z tego, że gramy muzykę i jesteśmy dumni z tego, co razem tworzymy.
Zespół został założony, aby grać do tańca. Wszyscy zostali zebrani przez Padre, i w ten sposób Agnieszka, Kuba, Tomek i Wujek Axis znaleźli się we właściwym czasie we właściwym miejscu. Na początku grali z nami jeszcze Paweł Brągoszewski (tin whistle, GHB) i Kasia Dzierzbicka (flet poprzeczny), niestety z powodu nawału zajeć zrezygnowali z grania w zespole.

Mieliśmy już do czynienia z różnymi występami. Przez ostatnie dwa i pół roku zagraliśmy calkiem sporo koncertów. Można było spotkać nas w pubach w Trójmieście, Warszawie, Krakowie, Bytomiu. Ale częściej graliśmy na większych scenach, grając z taką samą werwą i przyjemnością. Jako zaszczyt liczymy sobie, że wystąpiliśmy między innymi na przeglądach folkowych takich jak Mikolajki Folkowe w Lublinie, gdzie dostaliśmy wyróżnienie. Graliśmy koncerty na obchodach dnia Św. Patryka w teatrze Rampa (2002 i 2003). Można było nas również spotkać na Festiwalu Kultury Celtyckiej w Dowspudzie w latach 2002 i 2003, a w kwietniu 2003 zostaliśmy bardzo ciepło przyjęci przez publiczność z Torunia na festiwalu Wiosna w klubie OdNova. Kilka razy zdarzylo nam się wspołpracować z naszymi przyjaciółmi z zespołów tanecznych - w Rampie 2002 do naszej muzyki wystapil zespół Comhlan z Krakowa, a w Dowspudzie i potem jeszcze podczas specjalnego programu w klubie Skarpa w Warszawie zespół Setanta.

Od przełomu lutego i marca 2001, czyli od początku swojego istnienia Rimead gra muzykę irlandzką. Nie używamy określenia muzyka celtycka, ponieważ jest ono zbyt mętne i opisuje coś, czego w zasadzie nie ma. Gramy tradycyjną muzykę irlandzką dla przyjemności i gramy ją po swojemu, czerpiąc z nurtu określanego jako CEOL NUA czyli nowa muzyka. Polega to mniej więcej na tym, że muzyka tradycyjna zagrana jest na bardziej nowoczesny sposób za pomocą tradycyjnych instrumentów takich jak w naszym przypadku skrzypce, whistles czy bodhran, czy nowych tradycyjnych instrumentów takich jak gitary, bouzuki. W naszym repertuarze, oprócz utworów tradycyjnych można znaleźć dosyć dużo kompozycji członków zespołu utrzymanych w konwencji muzyki irlandzkiej.

dodał/a: Witt Wilczyński

źródło: Internet + własne zaangażowanie