Koniec z gołym pniem na rondzie de Gaulle'a! W poniedziałek od rana Joanna Rajkowska montuje nowe liście na swojej palmie

Agnieszka Kowalska: Jakie myśli Ci towarzyszą, gdy dziś stajesz pod palmą?

Joanna Rajkowska: Myślę o tym, że po raz pierwszy ma szansę wyglądać tak jak na symulacjach, które robiłam w 2002 r. To są myśli techniczne. Ale jako jej, że tak powiem, matka zawsze martwiłam się tym, w jakim jest stanie. Ona wrosła we mnie i w miasto. No i myślę, że robię teraz zupełnie inną palmę, bo czas jest zupełnie inny. To jest inna Polska i inna Warszawa, a palma zawsze jest jakąś odpowiedzią na to, co się aktualnie dzieje.

Czy docierają do Ciebie opinie warszawiaków na jej temat?

- Bez przerwy. W piątek, gdy pracowaliśmy przy pniu, jedna pani z czerwonymi paznokciami wychyliła się z czerwonego samochodu i wyraziła wielki żal, że to jeszcze nie demontaż.

Czy po tym jak przez ponad pół roku stał na rondzie goły pień, palma ma wśród ludzi jeszcze kredyt zaufania? Czy jest mile widziana?

- Palma powinna być znienawidzona już po tym, jak te straszne amerykańskie liście zrobiły z niej łysą wierzbę płaczącą. Pamiętam, że to był czas wojny w Iraku. Wyobrażałam sobie wówczas, że biedne irackie palmy mogą podobnie wyglądać po nalotach. Myślałam, że to już koniec projektu. Okazało się jednak, że palma jest bardziej pojęciem, że ludzie rozmawiają raczej o tym, co znaczy, niż o tym, jak wygląda. To było dla mnie niewiarygodne. Łysy pień rzeczywiście wyglądał groteskowo, ale nie potrafiłam wpłynąć na decyzje władz.

Więcej na ten temat w Gazecie Wyborczej.

dodał/a: Piotr Kotkowski

źródło: gazeta.pl