Fundacja "OKULARNICY" im. Agnieszki Osieckiej oraz Muzeum Literatury im Adama Mickiewicza zapraszają 18 listopada na wystawę:

RAZ SIĘ ŻYJE... CZYLI WIELKA REWIA STS (1954-1975)

PIOSENKI - SATYRA - HUMOR... opowieść o Teatrze z historią PRL-u
i życiem codziennym Polaków w tle, połączona z prezentacją ważnej
(czy jednak powszechnie znanej?) części literatury polskiej XX wieku!!!

Wystawa przygotowywana jest w związku z 50. rocznicą założenia w Warszawie Studenckiego Teatru Satyryków (w 1970 roku przemianowanego na Teatr Satyryczny STS) - najgłośniejszej i najdłużej istniejącej sceny młodego pokolenia, inteligencji wstępującej w życie PRL-u z dewizą "MNIE NIE JEST WSZYSTKO JEDNO" (autorstwa Andrzeja Jareckiego). Jego twórcy wyszli daleko poza krąg kultury studenckiej. Byli wówczas młodzi, ale nie naiwni. I bardzo nieufni do wyrażanych explicite programów i narzucanych odgórnie stylów (także w sztuce). Śmiało podjęli dyskusję z absurdami systemu, w którym przyszło im żyć. Zerwali z pompatycznym stylem akademii 1-Majowej, pokazując jednocześnie jak uprawiać satyrę (polityczną) w granicach prawa, czy łączyć ją z "czystą" liryką.

Z "zawiedzionych zetempowców" stali się pionierami odwilży 1956 roku, a i później prezentował STS głównie programy polityczne. Rezonans owej działalności był ogromny. Do dziś przecież jest STS postrzegany jako fenomen nie tylko artystycznej natury: nie bez przyczyny mówi się o nim "pupilek" cenzury PRL-u, legenda tamtych lat. Tu miały swoją premierę piosenki, które przeszły do historii jako kultowe dla pokolenia 56: "Okularnicy" Agnieszki Osieckiej (muzyka Jarosława Abramowa) i "Pokolenia" Andrzeja Jareckiego (z muzyką Macieja Małeckiego).

Wystawa będzie pierwszą tak obszerną prezentacją artystycznego dorobku Teatru. Obejrzymy - cenne archiwalia teatralne, rękopisy literackie (wśród nich piosenek A. Osieckiej, W. Dąbrowskiego, A. Jareckiego) i mnóstwo fotosów (ale nie tylko!). Pamiętajmy: daty z dziejów Teatru Satyryków - to blisko 20 lat! - wiążą się ściśle z historią PRL-u. Pojawią się zatem i "ikony" tamtej epoki. Nie zabraknie tekstów piosenek i rejestru "złotych myśli" STS. Jak brzmią obecnie, w zupełnie zmienionej sytuacji politycznej? Często zaskakująco aktualnie! Przypomniane zostaną sylwetki twórców i członków zespołu, a także "składanki"-rewie, które przyniosły STS-owi rozgłos: "To idzie młodość", "Myślenie ma kolosalną przyszłość", "Agitka" (1956), "30 milionów" (1962), "Mnie nie jest wszystko jedno", "Raz się żyje" (1969) i inne, tudzież perypetie Teatru z cenzurą (GUKWiP) - jej ingerencje. Oprawę plastyczną zaprojektowała Zofia Góralczyk, autorka scenografii do 23 przedstawień STS-u, wielu plakatów i... portretów (rysunkowych) członków zespołu.

Dla zainteresowanych przewidziano atrakcyjne projekcje wideo materiałów filmowych (między innymi fragmentów z PKF, filmu o STS-ie kręconego w 1958 roku przez Agnieszkę Osiecką i Daniela Szczechurę). Odbywać się one będą w sali ucharakteryzowanej na widownię STS-u w przyznanej zespołowi (w 1956) stałej siedzibie przy ul. Świerczewskiego 76 (dziś Aleja Solidarności). Obecnie zajmuje ją Warszawska Opera Kameralna, ale na ścianie w holu od marca 2001 znajduje się tablica upamiętniająca działalność Teatru Satyryków w tych starych murach, goszczących niegdyś także lożę masońską.

Muzeum Literatury, Rynek Starego Miasta 20,
"RAZ SIĘ ŻYJE... CZYLI WIELKA REWIA STS (1954-1975)"
18 listopada 2004 - marzec 2005

dodał/a: Małgorzata Pawlicka

źródło: Culture.pl