| 2004-09-27, 09:00 58 dzień Powstania |
| Powstaniec wychodzący z kanału |
27 IX 1944 środa Wschód słońca 6.46, zachód 18.39, średnia temperatura powietrza 10 °C, zachmurzenie duże, deszcz
Po dotarciu do Śródmieścia ppłk "Karol" otrzymuje rozkaz powrotu z wojskiem do opuszczonej dzielnicy. Wykonanie tego rozkazu jest już jednak niemożliwe...
O godzinie 13:00 Mokotów skapitulował.
Na ul. Dworkowej pod nr 3-5 [komenda żandarmerii na Powiat Warszawski] policjanci z Schutzpolizei wymordowali ok. 120 żołnierzy AK, którzy zabłądzili w kanałach w czasie ewakuacji Mokotowa i po kilkudziesięciu godzinach morderczego marszu omyłkowo wyszli z włazu na terenie zajętym przez Niemców.
W Śródmieściu zniszczono kilka stanowisk niemieckich karabinów maszynowych w al. Ujazdowskich i al. Jerozolimskich obok potężnego gmachu BGK.
W ciągu dnia odparto niemiecki wypad na Książęcą.
W północnej części dzielnicy odparto również niemieckie próby wtargnięcia w ul. Łucką i Pańską.
Na Żoliborzu dowodzący obroną dzielnicy ppłk "Żywiciel" odrzuca propozycje kapitulacji.
W Kampinosie Niemcy rozpoczynają operację "Sternschnuppe" ["Spadająca Gwiazda"], której celem jest likwidacja kampinoskiego ugrupowania AK, którym od 16 sierpnia dowodzi mjr. "Okoń".
----------
Melduję, ża przyznany mi kontyngent; odznaczeńi Krzyżem Walecznych w wysokości 800 - został całkowicie wyczerpany. Proaszę o podwyższenie kontyngentu do 1600.
Depesza gen. „Montera" do gen. „Bora"
--------------
Powstanie Warszawskie Dorobek, który nie przeminie
Los zgotował Powstaniu bardzo ciężki cios. Jedno z jego głównych zadań: wyrzucenie z miasta Niemców, mające umożliwić ustalenie się tu frontu walk sowiecko-niemieckich, a przez to zaoszczędzenie stolicy ofiar i zniszczeń - nie zostało urzeczywistnione. Zmienne losy wojny unieruchomiły właśnie nad Wisłą front na nieoczekiwanie długi czas.
Lecz choć nie dało się zaoszczędzić miastu najcięższych w jego dziejach zniszczeń, to jednak Powstanie wniosło szereg nieprzemijających wartości, którymi żyć będą całe pokolenia.
"Biuletyn Informacyjny", 27 IX C
----------------
Królewska 16
Po raz ostatni, 27 września, Niemcy z furią i zaciekłością zaatakowali przy wsparciu dwóch czołgów redutę Królewska 16 i pobliską placówkę „na wyłomie". I ten atak został odparty.
Z „wyłomu" wyniesiono ciężko rannego „Feliksa II".
--------------------------
Źródła:
Maciej Kledzik, "Królewska 16", Instytut Wydawniczy PAX, Warszawa 1984.
Antoni Przygoński, "Udział PPR i AL w Powstaniu Warszawskim", Książka i Wiedza, Warszawa 1970
Almanach Powstańczy 1944 z kalendarzem na rok 2004, Miasto Stołeczne Warszawa, Warszawa 2003
Witryna Internetowa: http://www.whatfor.prv.pl
|