|
| 2004-09-07, 09:00 X OGÓLNOPOLSKI KONKURS NA WYSTAWIENIE POLSKIEJ SZTUKI WSPÓŁCZESNEJ |
Zapraszamy na przegląd przedstawień - finalistów X OGÓLNOPOLSKIEGO KONKURSU NA WYSTAWIENIE POLSKIEJ SZTUKI WSPÓŁCZESNEJ do Teatru Narodowego w dniach 12-16 września oraz 17 października 2004
12 września 2004, godz. 19.00, sala Bogusławskiego Teatr Nowy z Zabrza Wojciech Tomczyk, WAMPIR
reżyseria Marcin Sławiński scenografia Jerzy Kalina opracowanie muzyczne Marcin Sławiński
prapremiera 18 października 2003
Punktem wyjścia dramatu jest głośna sprawa serii zabójstw, których dokonano na Śląsku na przełomie lat 60. i 70. Rekonstruując przebieg śledztwa Tomczyk odsłania mechanizmy PRL-owskiej "praworządności". 2 godz. 20 min., 1 przerwa
Nagroda Zespołowa dla realizatorów i wykonawców spektaklu Nagroda Indywidualna za reżyserię dla Marcina Sławińskiego Wyróżnienie za tekst dla Wojciecha Tomczyka Wyróżnienia Aktorskie dla Danuty Lewandowskiej, Jolanty Niestrój-Malisz, Zbigniewa Stryja, Mariana Wiśniewskiego
--------------------------------------------------------------------------------
13, 14 września 2004, godz. 19.30, scena przy Wierzbowej Teatr Provisorium / Kompania Teatr Tadeusz Różewicz, DO PIACHU
reżyseria Janusz Opryński, Witold Mazurkiewicz opracowanie muzyczne Borys Somerschaf
premiera 14 grudnia 2003
Jan Kott uznał Do piachu za jeden z najważniejszych polskich dramatów powojennych. Lubelskie przedstawienie nie dyskutuje o AK i NSZ. To spektakl o bezsensie wojny, o odczłowieczeniu, jakie powoduje i o odpowiedzialności za drugiego człowieka.
1 godz. 30 min., bez przerwy
Nagroda zespołowa dla realizatorów i wykonawców spektaklu Nagroda indywidualna za reżyserię dla Janusza Opryńskiego i Witolda Mazurkiewicza
--------------------------------------------------------------------------------
14 września 2004, godz. 19.15, Teatr Mały Teatr im.Stefana Jaracza z Łodzi Krzysztof Bizio, TOKSYNY
reżyseria Wiesław Saniewski scenografia Marek Braun kostiumy Jolanta Romanowska muzyka Maciej Muraszko reżyseria światła Krzysztof Sendke
premiera 13 kwietnia 2003
Pięć jednoaktówek-epizodów („O zabijaniu”, „O kupowianiu”, „O samotności”, „O miłości” oraz „Epizod na zakończenie), rozpisanych na role dla dwóch mężczyzn. Autor, chcąc pokazać „zło, które ktoś komuś zadał i które potem powraca”, w kolejnych epizodach stawia bohaterów wobec nowych sytuacji.
1 godz. 30 min., bez przerwy
Nagroda Zarządu Sekcji Teatrów Dramatycznych ZASP dla Sambora Czarnoty
--------------------------------------------------------------------------------
16 września 2004, godz. 19.15, Teatr Mały Białostocki Teatr Lalek Jan Wilkowski, SPOWIEDŹ W DREWNIE
reżyseria Krzysztof Rau scenografia Mikołaj Malesza muzyka Krzysztof Dzierma
premiera 21 czerwca 2003
Świątkarz Jaś zostaje poddany osądowi rzeźbionych przezeń świętych. Ostatnią pracą rzeźbiarza jest figurka Chrystusa Frasobliwego, który staje się mimowolnym, ale wyrozumiałym spowiednikiem Jaśka.
1 godz., bez przerwy
--------------------------------------------------------------------------------
17 października, godz. 19.15, Teatr Mały Teatr Dramatyczny im. Jerzego Szaniawskiego z Wałbrzycha Jan Purzycki, KUFEHEK
reżyseria Karina Piwowarska scenografia Katarzyna Paciorek muzyka Bartosz Chajdecki
premiera 24 stycznia 2004
Jeden cierpi na agorafobię, a drugi na klaustrofobię; lub inaczej - jeden jest duchowy a drugi ziemski, albo - jeden jest okrutny a drugi łagodny, Kaliban i Ariel, Biały i Czarny, ciężki i lekki, mentalny i emocjonalny, kosmos i atom, chaos i ład, Chrystus i Judasz. Dwie połówki.Łączy ich cierpienie - zostali ukarani (słusznie lub nie, mniejsza z tym) za zbrodnie dożywociem i skazani na niepojętego towarzysza - własne przeciwieństwo. Wzajemnie zdani na pastwę! Owocem tego związku (!) jest walka na śmierć i życie. Placem boju - kilka metrów kwadratowych celi, stawką - rozumienie winy. Zwycięzcą jest ten, który uzupełni swoją filozofię, swój pogląd, swoją wiarę (jak zwał tak zwał) o maleńką, brakującą, obcą do tej pory cząstkę, którą ma okazję przyjąć od swego antagonisty. Nagrodą - osiągnięcie pełni (na swą miarę).
Wyróżnienie dla Jana Purzyckiego za tekst
| |