Zapraszamy na wystawę prac Andrzeja Wróblewskiego do Muzeum Rzeźby im. Xawerego Dunikowskiego, która rozpocznie się 24 sierpnia.

Andrzej Wróblewski (1927-1957) - malarz, grafik, historyk sztuki, publicysta i krytyk sztuki - był twórcą bezkompromisowym zarówno w swoich artystycznych, jak i życiowych wyborach. Autor m.in. serii: ROZSTRZELANIA, UKRZESŁOWIENIA, KOLEJKA TRWA, stał się legendą polskiej sztuki współczesnej, artystą, który najdobitniej wyraził w swojej sztuce grozę przeżyć i doświadczeń pokoleń Polaków XX wieku. Debiutował na krakowskiej Wystawie Sztuki Nowoczesnej w roku 1948. Tworzył obrazy mocno zakorzenione w ówczesnej rzeczywistości i historii. Skłócony z kolorystami, potępiony przez "nowoczesnych", odrzucony przez socrealistów tworzył na marginesie panujących w sztuce tendencji. Wypracował własną formułę malarstwa figuratywnego, która stała się punktem odniesienia dla twórców następnych pokoleń, zwłaszcza pokolenia nowej figuracji lat 60. i "nowej ekspresji" lat 80. ubiegłego wieku.

Wystawa PRZEKSZTAŁCENIA. ANDRZEJ WRÓBLEWSKI 1956-1957 obejmuje dwa ostatnie lata twórczości artysty. Takie ujecie tematu umożliwia prezentację spójnej całości, jaką jest jego "poodwilżowa" twórczość w latach 1956-57. W pracach z tego okresu Andrzej Wróblewski wypowiedział najistotniejsze i najdojrzalsze treści swego malarstwa. Historyk i teoretyk sztuki Mieczysław Porębski tak mówi o nim z tamtych lat:
"Pamiętam dobrze Andrzeja po jego powrocie z Jugosławii, pamiętam jego dynamizm, przekonanie o słuszności tego, co robi. Wszedł wówczas na drogę logicznie sumującą wszystkie jego dotychczasowe wysiłki."
W warszawskiej Królikarni prezentowanych jest ponad 90 ostatnich prac Andrzeja Wróblewskiego. Niezmiernie interesujące są wśród nich jego gwasze i rysunki, niezwykły cykl czarno-białych monotypii. Specyfika tych prac, ich niewielki format, sprawia, że odsłaniają one mniej znaną stronę osobowości artysty. Doskonale też korespondują z jego osobistymi notatkami oraz wierszami. Obok nich wystawa obejmuje kilkanaście obrazów olejnych z tego okresu (cykl: UKRZESŁOWIENIA, PORTRET ORGANICZNY, KOLEJKA TRWA) oraz kilkanaście fotografii. Andrzej Wróblewski zawarł w nich doświadczenia ze swoich wszystkich dotychczasowych eksperymentów artystycznych. Przy użyciu minimalnych środków (bardzo syntetycznej, niemal emblematycznej formy) poruszał zasadnicze problemy egzystencjalne. Wyłania się z nich bardzo osobisty, intymny, naznaczony obsesją śmierci, ale i nie pozbawiony swoistego humoru, obraz świata i człowieka.

Wernisaż wystawy: 23 sierpnia 2004, godz. 18:00.

Muzeum Rzeźby im. Xawerego Dunikowskiego
Oddział Muzeum Narodowego w Warszawie
ul. Puławska 113a

dodał/a: Małgorzata Pawlicka

źródło: Culture.pl