W ramach "Warsaw Summer Jazz Days 2004":

7 lipca, Sala Kongresowa PKiN, godz. 19.00
BOBBY McFERRIN and VOICESTRA

Nazwać Bobby'ego McFerrina po prostu jazzowym wokalistą nie byłoby sprawiedliwe. Jego recitale to nie tylko pokaz walorów głosowych, ale również demonstracja jak ciało ludzkie, potraktowane jako tzw. sound box, może przysłużyć się muzyce. McFerrin nie tylko śpiewa, ale emituje najróżniejsze szmery, szepty, stuknięcia układające się w efekcie w niezwykły akompaniament. Pod osłoną wszystkich tych zaskakujących niekiedy dźwięków kryje się także wyraźna inspiracja sztuką scatu nieżyjącej już Betty Carter.
McFerrin urodził się w 1950r w Nowym Jorku, w rodzinie, w której obydwoje rodzice byli śpiewakami operowymi. W młodości studiował teorię muzyki, a kiedy rodzina przeprowadziła się do Los Angeles rozpoczął naukę gry na fortepianie. Po skończeniu college'u występował w wielu zespołach m.in. z Ice Folies. W 1977r. zdecydował zostać śpiewakiem. Poważniejszą karierę rozpoczął jednak po spotkaniu Billa Cosby, który umożliwił mu w 1980r. występ na Playboy Jazz Festival. W dwa lata później nagrał swoją pierwszą płytę zatytułowaną Bobby McFerrin, a po roku od jej wydania zaczął poważnie skłaniać się do występów bez towarzyszenia zespołu. Odbył nawet solową trasę koncertową po Niemczech, podczas której nagrał kolejną płytę pt. The Voice. Od tamtej chwili recitale solo stały się jedną z głównych aktywności scenicznych McFerrina. W toku kariery śpiewak współpracował z wieloma ważkimi postaciami jak: Garrison Keillor, Jack Nicholson czy Joe Zawinul, użyczał głosu telewizyjnym reklamom Levi'sa, Ocean Spray, Cathburry, śpiewał główny temat w telewizyjnym programie Bill Cosby Show oraz w filmie Bertranda Taverniera Round Midnight, za wykonanie którego otrzymał zresztą dwie nagrody Grammy. McFerrin ma również na koncie wielki komercyjny sukces. Ten przyszedł wraz z nagraniem, jak się okazało później platynowej płyty Simple Pleasure - krążka zawierającego słynną piosenkę Don't Worry, Be Happy. W 1990r. wraz z nagraniem Medicine Music McFerrin zrealizowanym ze swoją słynną Voicestrą) pokazał się światu jako utalentowany orkiestrator (występy w Arsenio Hall, Today and Evening at Pops), a potem także jako interpretator dzieł muzyki klasycznej szczególnie Bacha, Mozarta i Mendelssohna (Hush - płyta nagrana w 1992r wspólnie z Yo-Yo Ma, Paper Music zrealizowana wspólnie z Saint Paul Chamber Orchestra oraz Porgy and Bess będącą jednym z bestsellerów Billboardu, mozartowski recital z Chickiem Coreą). Hush przez dwa lata odnotowywany był w rankingach Billboard Classical Crossover i osiągnął nakład złotej płyty. Tego samego roku McFerrin nagrał także kolejny album jazzowy zatytułowany Call. Ten z kolei przyniósł mu 10 w karierze nagrodę Grammy. Kolejne jazzowe płyty takie jak Bang!Zoom nagrane wspólnie z Yellowjackets tylko umacniały jego pozycje na jazzowej scenie. Kolejnym wysoko cenionym i nagradzanym nagraniem w dorobku McFerrina była płyta Circle Song, do realizacji której McFerrin zaprosił dziewięciu śpiewaków z różnych wokalnych dziedzin. Przez lata McFerrin stał się inspiracją dla milionów słuchaczy i muzyków i jest dzisiaj bezwzględnie jednym z największych jazzowych artystów naszych czasów.

Info za oficjalnymi materiałami prasowymi WSJD 2004.

dodał/a: Witt Wilczyński

źródło: Internet + własne zaangażowanie