W ramach "Warsaw Summer Jazz Days 2004" i "New NewYorkers Festival":

3 lipca, Lapidarium PKiN, godz. 19.00
VERNON REID MASQUE
JAMES BLOOD ULMER

Wstęp wolny

VERNON REID MASQUE:

Vernon Reid: gitarzysta. Znany przede wszystkim z zespołu Living Colour oraz swej działalności w Black Rock Coalition – organizacji założonej przez niego w celu umożliwienia czarnoskórym muzykom swobodę wypowiedzi – jest muzykiem, którego zainteresowania są niezwykle szerokie. Zafascynowany muzyką rockową przekonuje, że jest to formuła niezwykle pojemna i ciągle otwarta na wpływy zewnętrzne. Najlepszym dowodem na to są jego płyty nagrane z Decoding Society Ronalda Shannona Jacksona a także Masque.

Współpracował z takimi muzykami jak: Ronald Shannon Jackson, Elliott Scharp, David Torn, Melvin Gibbs, Arto Lindsay,

Wybrana dyskografia: Vivid (Epis, 1988), Time’s Up (Epic, 1990), Stain (Epic, 1993), Mistaken Identity (Sony, 1996), Gtr Oblq (Knitting Factory Works, 1998)

Vernon Reid & Masque: Jak mówi Reid Masque to jeden z jego najbardziej niekonwencjonalnych projektów muzycznych, który obliczony jest na ciągłe zaskakiwanie słuchacza i zerwanie z przywiązaniem do jakiegokolwiek stylu.

James "Blood" Ulmer (znany również pod Muzułmańskim nazwiskiem Damu Mustafa Abdul Musawwir) rozpoczął swą karierę muzyczną grając w zespołach funkowych w różnych częsciach Stanów Zjednoczonych. Po osiedleniu się w Nowym Jorku związał się na krótko z Artem Blakey'em, by po chwili przyłączyć się do słynnego kwartetu Rashieda Ali. W tym samym czasie rozpoczął współpracę z Ornettem Colemanem, którego wpływ pozostał obecny w twórczości Ulmera na długie lata. Jego własne nagrania z przełomu lat '80 i '90 dają odbraz indywidualnego podejścia do estetyki wypracowanej przez mentora. Nie ma wątpliwości, że choć muzyka oferowana przez Ulmera jet zdecydowanie bardziej surowa i agresywna, jej wyraz emocjonalny oraz intelektualny nie ustępuje Colemanowi. Na przełomie lat '80 i '90 jego muzyka stawała się coraz bardziej uporządkowana, odwołująca się do wyraźnych struktur oraz regularności rytmicznych. Stopniowo jego uwaga skupiała się również na "klasycznych" piosenkach wywodzących się z tradycji bluesa i R&B. Efekty tego odnaleźć można na jego ostatnich płytach. Pomimo wyraźnych deklaracji, iż jego praca twórcza wynika z jego związków z tradycją Islamu, słychać w niej głosy funku, muzyki gospel, R&B, bluesa i co najważniejsze free jazzu.

Info za oficjalnymi materiałami prasowymi WSJD 2004.

dodał/a: Witt Wilczyński

źródło: Internet + własne zaangażowanie