...oraz wszystko, co chcielibyście wiedzieć o współczesnym języku polskim, a nie macie kogo zapytać.

 

"Zebrało się trzech uczonych mężów pragnąc pogwarzyć o rodzimej polszczyźnie". "Trzej fachowi goście namówili się, że chcą pogadać o języku Polaków". "Trzej badacze polszczyzny, znani z radia i telewizji, postanowili wymienić poglądy na temat kultury języka polskiego".

 

…I tak można by ciągnąć próby opowiedzenia czym jest ta książka, bo po godzinach spędzonych w towarzystwie tria Bralczyk, Markowski & Miodek dostrzega się silniej niż na co dzień rozmaite rejestry, w których możemy mówić po polsku. Ale z drugiej strony trio Bralczyk, Markowski i Miodek sugeruje, że mówienie o języku jest jak trening, przygotowanie do meczu – lecz gdy otwierasz usta, wówczas grasz, a nie dumasz w rogu boiska nad możliwościami taktycznymi.

 

Jerzy Bralczyk
Język ma gorączkę. Ze wszystkim przesadzamy. Nie można już się czymś interesować, nie
można mieć zainteresowań, tylko pasję trzeba mieć. Nie możemy się czymś niepokoić, tylko od razu nas to bulwersuje.

 

Andrzej Markowski
Czy wulgaryzmy to błędy językowe? Nie, chyba że ktoś wyraz na „ka” napisze przez o z kreską.
Wówczas jest to błąd ortograficzny. Wulgaryzmy to błędy kulturowe.

Jan Miodek
Psychologicznie byłoby to nie do zniesienia, gdybyśmy nie mogli czasem powiedzieć: „weź se to i daj mi spokój”!

 

 

Prof. Jerzy Bralczyk
(ur. 1947) - specjalista od języka mediów, reklamy i polityki. Na pierwszym roku studiów polonistycznych zafascynował się trzema przedmiotami: logiką, łaciną oraz językiem starocerkiewnosłowiańskim. "Dziś o profesorze Bralczyku mówi się po prostu „Bralczyk”, a ludzie, którzy są z nim po imieniu, nieraz mówią do niego per „Bralczyku”, co profesor przyjmuje (mam wrażenie) z niejaką satysfakcją, gdyż – jak przypuszczam – słyszy, że ta forma wyraża intuicję, iż jest tylko jeden taki Bralczyk na świecie, i to właśnie on. Z pamięci wygłasza olbrzymie fragmenty „Pana Tadeusza” – istnieje hipoteza, że zna na pamięć całość"* Jest wiceprzewodniczącym Rady Języka Polskiego, autorem wielu książek, audycji telewizyjnych i radiowych.

 

Prof. Andrzej Markowski

(ur. 1948) – specjalista od semantyki i leksykografii. Polonistykę wybrał "bo… pisał wiersze”*. Pracę magisterską i doktorat obronił u mistrzyni docent Haliny Kurkowskiej.  Jest przewodniczącym Rady Języka Polskiego, autorem licznych książek, w tym słowników, m.in.: „Nowego słownika poprawnej polszczyzny pwn”a także autorem audycji telewizyjnych i radiowych, za które w 2010 roku wyróżniono go Honorowym Złotym Mikrofonem. "Często jeździ z wykładami dla nauczycieli, którym stara się doradzić, jak sprawić, by pod hasłem „język polski” w szkołach odbywały się lekcje z języka polskiego, nie tylko z literatury – i ponadto by były ciekawe"*

 

(ur. 1948) - specjalista od kultury języka, pochodzi ze Śląska. Laureat Superwiktora za całokształt twórczości (1998). Jerzy Sosnowski tak pisze o profesorze "Uderzyło mnie ciepło, bezpośredniość i autoironia profesora: zachwycił mnie uwagą, że ze względu na charakterystyczny gest dłonią wykonywany zawsze, gdy coś tłumaczy słuchaczom, nazywają go specjalistą od wkręcania żarówek"* Jest członkiem Rady Języka Polskiego i dyrektorem Instytutu Filologii Polskiej Uniwersytetu Wrocławskiego, a poza tym kibicem Ruchu Chorzów.

*ze wstępu Jerzego Sosnowskiego

 

Jerzy Sosnowski  - (ur. 1962). Polonista, imał się rozmaitych zawodów: był pracownikiem naukowym UW, publicystą „Gazety Wyborczej”, krytykiem literackim, nauczycielem, redaktorem TVP, wykładowcą. Współautor jednego z programów nauczania języka polskiego w szkołach średnich. Obecnie jest dziennikarzem radiowej Trójki i autorem książek oraz członkiem redakcji kwartalnika “Więź” oraz członkiem Rady Języka Polskiego Polskiej Akademii Nauk. 

 

 

 

Książka: