Imieniny:
Szukaj w serwisieWyszukiwanie zaawansowane

Kina

2011.01.17 g. 20:05

TEMATY TABU

Tematy trudne, szokujące, niechciane... Uznani reżserzy i aktorzy - mocne scenariusze - dyskusje po każdym seansie 20.01 KINO ALCHEMIA ( ul. Jezuicka 4 ) godz.18:00, bilety 12 PLN

W ramach TEMATÓW TABU zaprezentujemy bloki tematyczne:


1. RESOCJALIZACJA: czas więzienia – czas powrotu:

 

 


· 20.01.2011 ( czw) Bad Boys cela 425 – reż. Janusz Mrozowski, Polska 2009, 120 min.
· 27.01.2011 (czw) Kocham Cię od tak dawna – reż. Philippe Claudel, Francja/Niemcy 2009.

 

2. SEKSUALIZM w epoce Świętego Walentego

· 3.02.2011 (czw): Mine Vaganti. O miłości makaronach – reż. Ferzan Ozpetek, Włochy 2009, 110 min.
· 10.02.2011 (czw): Baby Love – reż. Vincent Garenq, Francja 2008, 90 min.

 

3. SPOŁECZNE PROBLEMY XXI WIEKU


· 17.02.2011 (czw): Grubasy – reż. Daniel Sánchez Arévalo, Hiszpania 2009, 120 min.
· 24.02.2011 (czw): Rok diabła – reż. Petr Helenka, Czechy 2002, 88 min.

 

4. BYĆ KOBIETĄ:


· 3.03.2011 (czw): Obcy we mnie – reż. Emily Atef, Niemcy, 2009, 99 min.
· 10.03.2011 (czw): Lwica – reż. Pablo Trapero, Argentyna, Brazylia, Korea Płd 2008

 


5. ZAKLĘTY ŚWIAT PATOLOGII


· 17. 03.2011 (czw): Rene – reż. Helena Třeštíková, Czechy 2008, 83 min
· 24.03.2011(czw): Reguły kłamstwa – reż. Robert Sedlaček, Czechy 2006,120 min.

 

6. CZŁOWIEK W KONFLIKCIE


· 28.04.2011 (czw): Znużone wojną – reż. Laurent Becue – Renard , Francja 2003, 98’
· 5.05.2011 (czw): Shooting Dogs – reż. Michael Caton-Jones, Niemcy/Wlk. Brytania 2005

 

7. PROSTYTUCJA


· 12.05.2011 (czw): Studentki – reż. Emmanuelle BERCOT, Francja 2010.
· 19.05.2011 (czw): Księżniczki –  reż. Fernando León de Aranoa, Hiszpania, Meksyk 2005, 113 min.

 

8. UCHODŹCY


· 2.06.2011 (czw): Milczenie Lorny – reż. Jean-Pierre Dardenne, Luc Dardenne, Belgia/Francja/Włochy 2008. (
· 9.06.2011 (czw): Na złamanie karku – reż. Jan Hřebejk, Czechy 2007, 108 min.

 

 

 

 


OPISY FILMÓW:

1. RESOCJALIZACJA: czas więzienia – czas powrotu:

Pobyt w więzieniu to czas odizolowania od świata. Rytm dnia, codzienne sprawy, codzienne rozmowy wyglądają zupełnie inaczej niż na zewnątrz. Życie ogranicza się do paru metrów kwadratowych, nieustannej obecności współwięźniów i własnego sumienia. Świat na zewnątrz pędzi, rozwija się, zmienia. Więzień trwa, przebywa myślami w przeszłości lub w przyszłości. Jak będzie wyglądał powrót do normalnego życia, jakie pojawiają się problemy.

 

 

 

 

· 20.01.2011 (czw): Bad Boys cela 425 – reż. Janusz Mrozowski, Polska 2009, 120 min.

 

Więzienie w Wołowie.
900 miejsc, 1300 osadzonych.
Artur, Boguś, Damian, Józek, Julek, Marcin, Marek.
Recydywiści, odsiadują kary 9, 12, 18, 25 lat...
Siedmiu w celi o powierzchni 15 metrów kwadratowych.
Zaakceptowali w swoim codziennym życiu reżysera z kamerą.
Służba Więzienna dała im 10 dni.


 
Bliscy są daleko. Dostęp do telefonu i widzenia rzadkie. Oddziałowi nie mają czasu. Wychowawcy są przeciążeni pracą. W tej na pozór przepełnionej przestrzeni siedmiu mężczyzn zamkniętych jest w społecznej próżni separacji i odosobnienia. Uda im się to przeżyć tylko wówczas, jeżeli próbować będą zaistnieć wbrew zapomnieniu, jeszcze silniej, razem i w sobie samych. Oglądając „Bad Boys cela 425" uczestniczymy w ich walce, żeby pozostać ludźmi.

 

· 27.01.2011 (czw) Kocham Cię od tak dawna – reż. Philippe Claudel, Francja/Niemcy 2009.

 

Juliette spędziła w więzieniu 15 lat. Po wielu latach życia w zamknięciu, opuszcza w końcu mury celi. Przez cały ten czas nie miała kontaktu z żadnym z członków swojej rodziny, dlatego kiedy pod swój dach przygarnia ją Lea, młodsza siostra, Juliette wcale nie czuje wdzięczności. Dzięki czułości Lei i jej rodziny początkowa niechęć i dystans Juliette znikają, a kobieta zaczyna wracać do normalnego życia.

Nagrody / festiwale m.in.:


2009 - Nagrody BAFTA - wygrana w kategorii: Najlepszy Film Nieanglojęzyczny;
nominacje w kategorii: Najlepsza pierwszoplanowa rola kobieca (Kristin Scott Thomas), Najlepszy scenariusz
2009 - Złote Globy – nomincja w kategorii: Najlepszy film zagraniczny, Najlepsza aktorka w filmie dramatycznym (Kristin Scott Thomas)
2009 - Cezar - Nagroda Francuskiej Akademii Filmowej - Najlepszy debiut reżyserski, Najlepsza kobieca rola drugoplanowa (Elsa Zylberstein); nominacje w kategorii m.in.: Najlepszy film, Najlepsza pierwszoplanowa rola kobieca (Kristin Scott Thomas)
2008 - MFF w Berlinie - nominacja do Złotego Niedźwiedzia; Nagroda Jury Ekumencznego i Nagroda Reader Jury "Berliner Morgenpost"
2008 - British Independent Film Award  - nominacja w kategorii: Najlepszy film zagraniczny
2008 - Nagrody CFCA (Chicago Film Critics Association Awards) - nagroda w kategorii: Najlepszy film zagraniczny
2008 - Europejskie Nagrody Filmowe - wygrana w kategorii:  Najlepsza aktorka (Kristin Scott Thomas)

 

9. SEKSUALIZM w epoce Świętego Walentego

Luty kojarzy się z Walentynkami – Świętem Miłości, Zakochanych – dniem wypełnionym czułymi wyznaniami, czerwonymi serduszkami, wokół którego co roku narastają kolejne dyskusje: czy dla Polaków to Święto jest ważne, czy to tylko niechciany przeszczep z Zachodu i okazja do zarobku na konsumentach. Załóżmy nowy wątek na tym forum i zapytajmy, jak wygląda miłość homoseksualistów.

 

· 3.02.2011 (czw): Mine Vaganti. O miłości makaronach – reż. Ferzan Ozpetek, Włochy 2009, 110 min.


„Nigdy nie pozwól sobie wmówić, kogo masz kochać i kogo nienawidzić. Zawsze ci źle doradzą.” – tak mawiała babcia Tommaso, najmłodszego syna właściciela fabryki makaronu w Apulli we Włoszech, który teraz wraca do domu z Rzymu. Wraca, by stanąć twarzą w twarz ze swoją rodziną i w końcu wyznać, kim jest naprawdę. I kogo kocha. 

 
Na Tommaso czeka zacna, choć nieco ekstrawagancka familia: babka, która ciągle wspomina swoją nieudaną miłość, matka Stefania, stłamszona przez mieszczańskie konwenanse i nadmiernie krytyczny wobec swoich dzieci ojciec Vincenzo. Ekscentryczna ciotka Luciana, siostra Elena, która buntuje się przeciwko roli kury domowej oraz brat Antonio, który wraz z Tommaso ma w przyszłości przejąć rodzinny makaronowy interes. Jest także Alba, zawodowo związana z rodziną Cantone.
Kiedy Tommaso, czasie uroczystej kolacji, będzie chciał zdradzić swoje seksualne upodobania, ubiegnie go brat, który wyzna własne sekrety. Vincenzo wyrzuca Antonia z domu, z rodziny i z fabryki, po czym doznaje zawału. Tommaso przejmuje rodzinny interes, ale nie ma do niego serca. Brakuje mu przyjaciół i życia w Rzymie. Jak jednak mógłby ryzykować pogorszenie stanu zdrowia ojca? Niespodziewana wizyta przyjaciół zagrozi rodzinnym wstydliwym tajemnicom…

 

· 10.02.2011 (czw): Baby Love – reż. Vincent Garenq, Francja 2008, 90 min.

 

Są perfekcyjną parą. Prawie perfekcyjną… Emmanuel chce mieć dziecko, Philippe nie chce. Pewnego dnia Emmanuel postanawia wziąć sprawy w swoje ręce, ryzykując utratę Philippe’a. Ale jak zrobić dziecko, kiedy rodzicami mają być dwaj mężczyźni? Nagrody / festiwale m.in.:  2008 - MFF Cannes – Marché du Film 2008 - 1. Międzynarodowy Festiwal Kina Niezależnego OFF CAMERA (kategoria: Odkrycia Roku) 2008 - 9. Letnia Akademia Filmowa w Zwierzyńcu 2008 - 14. Lato Filmów w Warszawie – Wyróżnienie (uzasadnienie: za zabawne i inteligentne podjęcie tematu rodzicielstwa w rodzinach o różnych orientacjach seksualnych)

 

10. SPOŁECZNE PROBLEMY XXI WIEKU

Nadwaga, alkoholizm.

· 17.02.2011 (czw): Grubasy – reż. Daniel Sánchez Arévalo, Hiszpania 2009, 120 min.


„Grubasy” to pizza, lody, czekolada, słodycze, kalorie, dużo kalorii. To także poczucie winy, pożądanie, strach, nadzieja, marzenia, seks, rodzina, miłość... Film jest optymistyczny, cudowny, cierpki, czuły, ostry, lekki i głęboki. To komedia. To dramat. To zbiór sprzeczności. To życie!
„Grubasy” to komediodramat. Pięć opowiadań o nadwadze członków grupy terapeutycznej. Ludzie nie spodziewają się schudnąć, ale raczej znaleźć przyczynę tycia. Szukają powodów niechęci do własnego ciała. Nie chodzi tu jednak o kilogramy, ani o ciało. Nadwaga jest tylko metaforą rzeczy, które łykamy dzień po dniu i które rozwijają się wewnątrz nas. Rzeczy, które są tak trudne do wyrażenia, do stawienia im czoła, a nawet do zaakceptowania.
Z uwagi na konieczność czekania na zmiany fizyczne i dodatkowe kilogramy czołowych aktorów, film kręcony był przez okres roku. Podobnie jak w „GranatowyPrawieCzarny” reżyser subtelnie łączy elementy komedii i dramatu bez jakichkolwiek oznak manipulacji.
NAGRODY, m.in.:
2010 - CEC Award - Verónica Sánchez – Najlepsza Rola Drugoplanowa
2009 – GOYA - Raúl Arévalo – Najlepsza Rola Drugoplanowa,7 nominacji
2009 – Monte-Carlo Comedy FF - Nagroda Jury dla Najlepszej Aktorki, Najlepszego Aktora i Najlepszy Scenariusz

 

· 24.02.2011 (czw): Rok diabła – reż. Petr Helenka, Czechy 2002, 88 min.

 

 Spotkanie z pewnymi ludźmi może odmienić nasze życie. Tak jak spotkanie z cudem, aniołem lub alkoholem. "Rok diabła" to film o takich właśnie spotkaniach.    Jan Holman, wyleczony alkoholik, przyjeżdża do Czech aby nakręcić film dokumentalny o szpitalu odwykowym. Tam spotyka się z Jaromírem Nohavicą i jego aniołem stróżem - Karlem Plíhalem, który "na próbę" inscenizuje swój własny pogrzeb. Konduktowi żałobnemu towarzyszy muzyka grupy "Czechomor"; ich energia zauroczy Plíhala na tyle, że zaproponuje im wspólne występy. To początek niezwykłej opowieści, w której rzeczywistość przeplata się z cudami, magią i niezwykłością.    Rok diabła to film, który można określić jako fabularyzowany dokument, jednak wraz z rozwojem akcji i nawarstwianiem się absurdalnych wydarzeń, widz traci rozeznanie w tym, co jest prawdą, a co fikcją. Bohaterami filmu są postaci rzeczywiste: Jaromir Nohavica, Karel Plihal, zespól folkowy "Czechomor", angielski muzyk rockowy Jaz Coleman, oraz holenderski dokumentalista Jan Holman (grany w filmie przez czeskiego filmowca Jana Prenta).   
Poruszanych tematów również jest wiele: alkohol, media i ich rola w naszym życiu, dalej - wiara w Boga, kontrast anioła i diabła, problem zmiany tożsamości. Niewątpliwie jednak najważniejsza pozostaje muzyka - doskonałe tło dla metafizycznych dociekań i wędrówek bohaterów. Zelenka umiejętnie łamie reguły filmowej narracji wykorzystując szeroki repertuar środków - film jest pełen ironii, metafor, przenikających się epizodów i wszystkiego tego, co uniemożliwia jego jednoznaczną interpretację, a zbliża do doskonałej mistyfikacji

 

11. MACIERZYŃSTWO:

W marcu przypada Święto Kobiet. Przyjrzyjmy się więc bliżej kobiecie. Co to znaczy być kobieta? Jakie łączą się z tym problemy, obawy, pytania. Filmowe studium kobiecej natury – złożonego świata kobiecej psychiki, emocji.

 

· 3.03.2011 (czw): Obcy we mnie – reż. Emily Atef, Niemcy, 2009, 99 min.

 

Rebecca i Julian z radością i niecierpliwością oczekują narodzin swojego pierwszego dziecka. Gdy tylko niemowlę pojawia się na świecie, wszystko wydaje się układać pomyślnie. Jednak, mimo miłości macierzyńskiej, Rebecca zaczyna odczuwać niewyjaśniony strach i bezsilność w obecności maleńkiej istoty, która jej potrzebuje. Z każdym dniem coraz bardziej uświadamia sobie swoją bezradność. Pogrążając się w ciemności, młoda matka zaczyna zdawać sobie sprawę, że stanowi zagrożenie dla własnego dziecka. Tylko bezwarunkowa miłość może to zmienić…

 

· 10.03.2011 (czw) Lwica – reż. Pablo Trapero, Argentyna, Brazylia, Korea Płd 2008

 

Julia budzi się w swoim mieszkaniu otoczona krwią. Na podłodze leżą ciała Ramiro i Nahuela. Ramiro nadal żyje, obaj byli jej kochankami. Dziewczyna zostaje oskarżona o morderstwo. Jest sama. Jest przerażona. Jest w ciąży. Trafia do więzienia dla matek i ciężarnych kobiet, gdzie na świat przychodzi jej dziecko... Po porodzie Julia odwiedza Ramiro w więzieniu dla mężczyzn. Wydarzenia tamtej nocy pozostają dla nich niejasne, tak samo, jak wzajemne uczucia. Jest jeszcze dziecko...

 

12. ZAKLĘTY ŚWIAT PATOLOGII

· 17. 03.2011 (czw): Rene – reż. Helena Třeštíková, Czechy 2008, 83 min.


Helena Třeštíková towarzyszyła swemu bohaterowi z kamerą przez 20 lat. Od 1988 roku obserwowała René Plasila, nastolatka z rozbitej rodziny, który po raz pierwszy trafia za kratki w wieku 15 lat.
Film jest hipnotycznym, rozpisanym na wiele aktów zapisem rodzenia się patologicznej, aspołecznej osobowości. Nastoletni René nie może pogodzić się z odejściem ojca i odrzuceniem przez matkę. Żyjąc w świecie pozbawionym miłości i jakichkolwiek pozytywnych wzorców, jest skazany sam na siebie. Szybko trafia na drogę przestępstwa. René nie ma szans na resocjalizację – zmiany w jego osobowości, spowodowane traumą z domu rodzinnego, są zbyt głębokie. Mając niewątpliwą umiejętność manipulowania ludźmi, wkrada się w ich łaski, by potem ich okraść – w 1992 roku okrada nawet samą Třeštíkovą. Uwodzi i porzuca kobiety, ma syna, którym się nie interesuje. Jego szemrane interesy nieodmiennie kończą się za więziennymi kratami. Gdy umiera matka jego dziecka, nie wydaje się tym zbytnio przejęty, skupia się na opisie swojego wątłego zdrowia. Jego życie jest egoistycznym żebraniem o czułość i odrobinę uwagi. Więzienie to jedyne miejsce, gdzie czuje się bezpiecznie.

 

· 24.03.2011(czw): Reguły kłamstwa – reż. Robert Sedlaček, Czechy 2006,120 min.


Psychologiczny dramat ze środowiska grupy terapeutycznej, gdzie jedenaścioro ludzi spróbuje zerwać ze swoją przeszłością. Motto ich starań dałoby się jednak sprowadzić do nieziszczalnego pragnienia – obym znalazł siłę zmienić to, co zmienić mogę i pogodzić się z tym, czego zmienić nie mogę; i niech potrafię te dwie rzeczy od siebie oddzielić. Mają około trzydziestki, a w ich życiorysach znaleźć można wszystkie grzechy świata. Kłamali, kradli, oszukiwali, myśleli tylko o sobie, a jeden z nich nawet zabił. Na razie nikt nie wie, kto, ale prawda wyjdzie na jaw. O ile jest prawdą to, co ludzie nazywają wspomnieniami? To nie jest opowieść o kryminalistach. Każdy z nich jest tu dobrowolnie i może odejść, gdy zechce. Z własnej woli spędzą tu rok życia. Skazani na siebie nawzajem, szukają swojego lepszego ja. Punktem wyjścia dla lepszej przyszłości jest właściwa ocena własnej przeszłości. Tylko czy może człowiek w ogóle nie kłamać i przeżyć między innymi ludźmi? (presskit) Autorski debiut dotychczasowego dokumentalisty Roberta Sedlačka jest wyjątkowy z kilku powodów. Jest to chyba pierwszy czeski film wykorzystujący postacie ćpunów i motyw narkotyków, który jednak nie jest dekadencki

 


13. CZŁOWIEK W KONFLIKCIE

Obraz człowieka w wojennym konflikcie.

 

· 28.04.2011 (czw): Znużone wojną – reż. Laurent Becue – Renard , Francja 2003, 98’


Historia młodych Europejek, których życie legło w gruzach wskutek bałkańskiej wojny. Dopiero jesienią 1998 zaczynają powracać do aktywnego życia, zakładając stowarzyszenie samopomocy, gdzie z pomocą psychoterapeutów odzyskują władzę nad własnym losem.

 

· 5.05.2011 (czw): Shooting Dogs – reż. Michael Caton-Jones, Niemcy/Wlk. Brytania 2005

 

Film ten oparty jest na prawdziwych wydarzeniach. Wykończony pracą katolicki ksiądz i młody pełen ideałów nauczyciel języka angielskiego poznają się w 1994 w Rwandan podczas trwającego tam ludobójstwa. Muszą zdecydować czy pozostać z tysiącami Tutsis, którzy mają zginąć, czy też dla własnego bezpieczeństwa ratować się ucieczką.
"Shooting Dogs" to jednak nie tyle paradokumentalny zapis ludobójstwa, co próba zrekonstruowania świadomości Europejczyków – zarówno tych, którzy byli naocznymi świadkami rzezi, jak i widzów siedzących w salach kinowych. Dla nich Tutsi są właśnie martwymi Afrykańczykami z opowieści dziennikarki. Trzy główne postaci filmu wyrażają stanowiska, jakie można zająć wobec rzeki krwi płynącej ulicami stolicy Rwandy, Kigali. Ksiądz reprezentuje chrześcijański etos każący mu nieść pomoc za wszelką cenę. Joe (Hugh Dancy), młody Anglik uczący w szkole, jest wytworem oświeconego zachodniego społeczeństwa, które kapituluje w obliczu niemożliwego do zracjonalizowania wybuchu przemocy. Mamy też biernego dowódcę oddziału wojskowego opowiadającego o dziadkach ratujących Żydów przed nazistowskim pogromem.

 

14. PROSTYTUCJA

Maj to czas budzenia się przyrody do życia, ale także czas miłości. Czy wzrasta wtedy też zainteresowanie „płatną miłością”? Dlaczego coraz więcej młodych kobiet – studentek decyduje się na taki sposób zarabiania na życie. Co to jest sponsoring – czym różni, a może nie różni się od prostytucji. Jak wygląda podwójne życie, jakie niebezpieczeństwa są z tym związane?

 

· 12.05.2011 (czw): Studentki – reż. Emmanuelle BERCOT, Francja 2010.


Film, który wywołał we Francji skandal i zmusił społeczeństwo francuskie do zwrócenia uwagi na  problem prostytucji wśród studentów.
Laura  to  19 letnia studentka, która pomimo pracy na pół etatu nie jest w stanie opłacić rachunków za mieszkanie, jedzenie i studia . Sytuacja staje na tyle ciężka, że zdesperowana dziewczyna odpowiada na ogłoszenie zamieszczone w Internecie: „Joe, 57 letni mężczyzna, poszukuje studentki do fizycznych zbliżeń. 100 euro za godzinę”.  Laura decyduje się na ten jeden raz i trzy dni później ląduje w tanim hotelu z mężczyzną z ogoszenia. Szybko zarobione pieniądze, sprawiają, że Laura wpada w pułapkę i zaczyna spotykać się z kolejnymi mężczyznami.Parkingi, skromne, malutkie pokoje hotelowe – to tło sekretnego życia Laury, które zostało oddane bardzo realistycznie.
Film powstał na podstawie książki napisanej przez młodą Francuzkę, która opisała w niej własne przeżycia. Autora i bohaterka ukrywa się pod pseudonimem Laura D. 
· 19.05.2011 (czw): Księżniczki –  reż. Fernando León de Aranoa, Hiszpania, Meksyk 2005, 113 min.
"Księżniczki" to nowy film reżysera uważanego za najważniejszego twórcę współczesnego kina hiszpańskiego. Fernando León de Aranoa robi kino "na poważnie", podejmuje w swojej twórczości najważniejsze problemy, z którymi boryka się nowoczesna Hiszpania. Robi to z niezrównaną wrażliwością i zarazem bezkompromisowo. "Księżniczki", to opowieść o pięknej przyjaźni w strasznym świecie prostytucji. Film został nagrodzony trzema  nagrodami Goya - dwoma aktorskimi dla bohaterek tytułowych oraz dla Manu Chao za piosenkę "Me llaman calle". W dzień płacą wysoką cenę niepewności i upokorzeń, w nocy stawiają swoje serca za podwójną stawkę lub za nic, pozbawione celu kreatury nocy, które plączą się po lasach w okół miasta, być może szukając powrotnego biletu, który kiedyś zgubiły z uginającymi się kieszeniami pamięci pod ciężarem jego nieobecności. Są księżniczkami, dzisiejsze smoki z baśni zbladłyby na widok ryzyka, które one podejmują. Jednak każdej nocy w lasach parku ich śmiech skrapla się w zimnym powietrzu, gdy rozmawiają wokół szeptów ognia. Gdybyśmy słuchali uważniej, usłyszelibyśmy ich kłótnie, obietnice, jęki, które nie odejmują im pogody ducha. Gdybyśmy słuchali, usłyszelibyśmy, jak mówią w wielu różnych językach wspólnego języka nadziei.    

   

15. UCHODŹCY

W czerwcu obchodzimy Światowy Dzień Uchodźcy. Jest to dzień upamiętniający odwagę i siłę uchodźców na całym świecie. Kolejne dwa seanse przybliżą odbiorcom trudny świat uchodźcy.

 

· 2.06.2011 (czw): Milczenie Lorny – reż. Jean-Pierre Dardenne, Luc Dardenne, Belgia/Francja/Włochy 2008.


Tytułowa Lorna (Arta Dobroshi ) jest mieszkającą w Belgii emigrantką z Albanii. By stać się prawowitą obywatelką Europy, dziewczyna zawarła fikcyjne małżeństwo z Claudym (Jeremie Renier, znany z "Dziecka"), narkomanem i życiowym nieudacznikiem. Świat, w którym żyje Lorna jest brutalny. To dżungla, w której wygrywają jedynie najsilniejsi i najbardziej wytrwali. Przed Lorną kolejne małżeństwo – kolejnym mężem dziewczyny ma być bogaty Rosjanin. Plan jest prosty i misternie obmyślony – Claudy ma umrzeć z przedawkowania, a Lorna jako wdowa będzie mogła wejść w kolejny układ. Dziewczyna jest tyko pionkiem w skomplikowanej grze. Lorna podejmuje walkę, w której jest zupełnie sama. Na jej drodze pojawią się kolejne trudne wybory…

 

· 9.06.2011 (czw): Na złamanie karku – reż. Jan Hřebejk, Czechy 2007, 108 min.


Współczesna Praga. Dwaj przemytnicy po „robocie” znajdują w skradzionym samochodzie dwumiesięcznego hinduskiego chłopca. Sprzedają go bezdzietnej Milušce, która marzy o tym, aby mieć potomstwo, nie może jednak ubiegać się o adopcję. Jej mąż František, zapalony kibic piłki nożnej, chuligan i rasista, dostał wyrok w zawieszeniu. Pewnego dnia Miluška pokazuje mu ich nowego, ciemnoskórego syna... Czterdziestoletnia Hana pracuje w centrum pomocy dla uchodźców. Jej sporo starszy partner Otakar słabnie podczas wykładu na Uniwersytecie. Ich osiemnastoletnia córka przez przypadek dowiaduje się, że Otakar nigdy nie rozwiódł się ze swoją dawną żoną – Věrą, z którą ma syna Martina...

 




-
Serwis oprogramował Jacek JabłczyńskiCopyright(c) 2002 - 2014 Fundacja Promocji m. st. Warszawy