Również tym razem Ambasada Królestwa Niderlandów jako współorganizator przedsięwzięcia nadaje rangę temu wyjątkowemu przeglądowi.

Filmy zostały wybrane spośród najciekawszych holenderskich produkcji krótkometrażowych ostatnich dwóch lat i podzielone na cztery programy tematyczne (każdy ok. 60-90 minut):

• Czas i przemijanie,
• Dojrzewanie i relacje
•  Obcy
•  Abstrakcja.

PROGRAM I:

• CZAS I PRZEMIJANIE
• Grey matter,
• reż. Ina van Beek,
• 24’30’’

• Alledaags,
  reż. Elizabeth Rocha
  Salgado 9’15’’
  
  
• Godsberg,
  reż. Fred Pelon,
  17’ Tuurlijk,
  reż.Rosa van Hofwegen,
  2’50’’
  
  
• Garcia Lorca esta vivo?,
  reż Eef de Graaf,
  5’16’’
  
  
• Sarah Ann,
  reż. Pim Zwier,
  
  
• Charismatic Fates & Vanishing Dates,
  reż. Sara Rajei,
  3’18’’
  
  
• Happy end,
  reż Karel Doing,
  10’50’’
  
  
• Grey Matter,
  reż. Ina van Beek,
  24’30”,
  
  
• 2006, dokument Przewrotna opowieść o absurdach życia na przykładzie codziennego zmagania się z rzeczywistością pensjonariuszy domu starców. Alledaags,
  reż. Elizabeth Rocha Salgado,
  9’15”,
  2007,
  
  
• dokument Trzy osoby żyją w równoległych światach. Nigdy się nie spotkają, chociaż wszystkich bohaterów łączy miejsce. Godsberg,
  reż. Fred Pelon,
  17’
  Wszędzie w Europie w czasie drugiej wojny światowej poza ofiarami nazizmu znalazło się także sporo jego zwolenników. Autor portretuje holenderską partię faszystowską i jej działania w perspektywie miejsca, które stanowiło jej ośrodek władzy.
  
  
• Tuurlijk,
  reż. Rosa van Hofwegen,
  2’50’’
  Realistyczne i zaskakujące w formie studium przemijalności i upływu czasu.
  
  
  
• Garcia Lorca esta vivo?,
  reż. Eef de Graaf, 5’16’’
  Esperymentany film zrealizowany na taśmie 8mm.
  Autorzy zdają się poszukiwać miejsc związanych z życiem i twórczością Lorki. Ale chodzi im chyba bardziej o oddanie pewnego nastroju, niż realizację rzetelnego śledztwa.
  
  
  
• Sarah Ann,
  reż. Pim Zwier, 9’
  Analiza jednej sytuacji przedstawionej w trzech różniących się od siebie relacjach . Trudno uwierzyć, że o jednym wydarzeniu można opowiadać w tak rozmaity sposób.
  
  
  
• PROGRAM II: DOJRZEWANIE I RELACJE Baby,
  reż. Hester Schauerwater,
  
  
• 2’ Façade,

Dalej..

reż Alain Friedrichs, 8’30’’ Breath, reż Margien Rogaar, 8’ Missiepoo16, reż. Anna van der Heide, 9’50’’ Mothers Finest, reż. Nadine Kuiper, 25’15’’ Wing, reż. Ricky Rijneke Werkstad, 13’ My Dear Grandma, reż. Marta Abad Blay, 4’35’’ My Sister, reż. Het Zusje, 9’ Baby, reż. Hester Schauerwater, 2’, eksperyment Kobieta i noworodek, matka i jej dziecko, czy aby na pewno? Ich relacja jest w każdym razie niełatwa. Matka zostawia ślady na jego główce, a dziecko wydaje potworne, nieludzkie odgłosy. Façade, reż. Alain Friedrichs, 8’30”, 2006, fabuła Próba przełamania społecznych konwencji jest dowodem odwagi i nonkonformizmu. Przykład bohatera filmu pokazuje jednak, że całkowita ignorancja czy nieznajomość wzorców zachowań doprowadza do żenujących nieporozumień. Breath, reż. Magien Rogaar, 8’, 2007, fabuła Gorące lato, plaża, leniwy dzień nad rzeką. Dwunastoletni chłopiec spędza dzień nad rzeką z przyjaciółką i jej ojcem. Dzieci bawią się w pierwsze nieśmiałe pocałunki, jednak bohater filmu decyduje się na odważne wyznanie swoich uczuć w stosunku do kogoś zupełnie innego. Missiepoo16, reż. Anna van der Heide, 9’50’’ Bardzo realistycznie pokazany mrugający jaskrawymi kolorami świat nastolatki. Forma filmu przypomina raczej wideopamiętnik bohaterki niż poważne studium społeczno-psychologiczne. Mothers Finest, reż. Nadine Kuipers, 2007, dokument, 25’15” Film jest zapisem podróży reżyserki i jej matki, która wiele lat wcześniej porzuciła własne dziecko z powodu uzależnienia od narkotyków. Śledzimy nie tylko kolejne etapy świadomego, bardzo trudnego budowania relacji między matką i dzieckiem, ale także pewne studium psychiki człowieka uzależnionego. Wing, reż. Ricky Rijneke Werkstad, 13’ Mała Wing jest córką chińskich imigrantów. Jej babcia marzy o tym, żeby kiedyś powrócić do Chin, ale jej pogarszający się stan zdrowia pozbawia złudzeń ją jak również resztę rodziny. Dzięki swojej dziecięcej wyobraźni Wing znajduje sposób na wysłanie babci w wymarzoną podróż. My Sister, reż. Het Zusje, 9’ Świat widziany oczami małego dziecka. Osamotnienie bohaterki, jej konfrontację z nowym problemem i trudną sytuację rodzinną obserwujemy z perspektywy kilkudziesięciu centymetrów wzrostu małej bohaterki. PROGRAM III: OBCY Metalosis Maligna, reż. Floris Kaayk, 7’16’’ Mortel, reż. Remco Polman, 5’ Holland [07], This Luscher, 9’40’’ Prelude of Silence, reż. Gaya Gasparian, 8’35’’ Moi, reż. Job, Joris & Merieke, 2’ Saying Hello and Goodbye Simultaneously, reż. Nastasja van Kampen, 1’30’’ I'm Sorry, reż. Martin Putto, 3’12’’ Absolutely Afro, reż. Dorothee van den Berghe, 10’ Le Dernier cri, reż. Erwin Olaf, 3’31’’ Road, reż. Daniel Bruce, 9’50’’ Monster Mesh, reż. Xenia Gottenkieny, 2’37’’ Binnenverblijven, reż. Arianne Olthaar, 4’00’’ Straat performance, reż. Anna van Asbeck, 3’ Nummer vijf, reż. Guido van der Werve, 3’14’’ Metalosis Maligna, reż. Floris Kaayk, 7’26”, 2006, fabuła Wyobraźmy sobie, że pomysły rodem z cyberpunka i thrillerów science-fiction stają się rzeczywistością. Ingerencja w ludzkie ciało prowadzi do powstania nowej, tajemniczej choroby, z którą medycyna nie potrafi sobie poradzić. Mortel, reż. Remco Polman, 5’, 2006, animacja Spełnienie fantazji niejednego dziecka: oto bohater znajduje otwór w ścianie swojego pokoju. Samotny mieszkaniec szarej celi po drugiej stronie muru odkrywa obecność istoty podobnej do siebie. Nietypowa opowieść o braku zrozumienia potrzeby samotności u drugiego człowieka. Holland [07], reż. This Luscher, 9’40’’ Metafora Holandii jako podwórka. Przedpołudnie na tym podwórku. Życie toczy się na pozór spokojnie, kolejni mieszkańcy pojawiają się i znikają w onirycznym rytmie codziennych rutyn, różne grupy wiekowe, etniczne tworzą jej koloryt. Jak długo to potrwa? Saying Hello and Goodbye Simultaneously, reż. Nastasja van Kampen, 1’30’’ Nowe spojrzenie na codzienną sytuację powitań i pożegnań. I'm Sorry, reż. Martin Putto, 3’12’’ Film porusza delikatną tematykę ogromnej populacji imigrantów w Holandii. Równocześnie zwraca uwagę na graniczące z paranoją działania rządu, mające na celu przeciwdziałanie terroryzmowi. Absolutely Afro, reż. Dorothée van den Berghe, 10’, 2007, fabuła Dwunastoletnia Hanneke nie ma koleżanek. Jest pewna, że to wszystko przez jej włosy, które pomimo wszelkich starań pozwalają jej na jedną tylko, mało popularną obecnie fryzurę. Urocza historia o potrzebie przynależności i akceptacji. Le Dernier Cri, reż. Erwin Olaf, 3’31”, 2007, etiuda W tym krótkim filmie dochodzi do połączenia dwóch estetyk: supersterylnej, zautomatyzowanej nowoczsności Jacquesa Tati i tajemniczego nastroju Davida Lyncha. Kolejny głos w dyskusji na temat bezkrytycznego poddania się szaleńczemu dążeniu do ciała idealnego. Road, reż Daniel Bruce, 9’50”, 2007, fabuła Thriller drogi, jakich wiele. Młoda dziewczyna wraca samotnie lokalną drogą. Oczywiście jest noc i dookoła nie widać żadnych znaków życia. Tuż za jej samochodem pojawia się pirat drogowy, wariat, być może morderca. Spodziewamy się najgorszego, ale wierzymy, że bohaterce uda się jakoś uciec… Straat Performance, reż. Anna van Asbeck, 3’ Autorka nie godzi się na powszechnie uprawiany proceder: idąc ulicą, mijamy innych przechodniów obojętnie, tymczasem mogłoby być zupełnie inaczej. PROGRAM IV: ABSTRAKCJA After All, reż. Dafna Maimon, 6’24’’ The Aroma of Tea, reż. Michael Dudok de Wit, 3’15’’ Forecast, reż. Adriaan Lokman, 9’29’’ Public Spaces, reż. Martijn Veldhoen, 10’ Birdcatcher, reż. Marc Schmidt/Pim Zwier, 10’51’’ Casimiration or the Beginnig of Dreaming, reż. Iris Piers, 3’38’’ Landerlingen, reż. Ruud Teerhaag, 4’40’’ Kogel Vogel,reż. Federico Campanale, 6’ Synchronator, reż. Ban van Koolwijk&Gert-Jan Prins, 6’11” Calling, reż. Jacco Oliver, 6’09’’ Paradise Drift, reż. Martin Hansen, 13’ Nervus Opticus, reż. Hidde van Schie, 3’22” After All, reż. Dafna Maimon, 6’24”, 2006, etiuda Zwielokrotniona postać tej samej aktorki płacze na schodach. Trickowy film o tym, jak zachowuje się kobieta, kiedy jest już „po wszystkim”. Public Spaces, reż. Martijn Veldhoen, 10’, 2006, etiuda Wszystko może się zdarzyć w miejscu publicznym. Tajemnicza kobieta włącza odliczanie w urządzeniu, które przekazywane jest kolejnym osobom w celu, który odkryjemy, gdy licznik dojdzie do zera. Casimiration or the Beginnig of Dreaming, reż. Iris Piers, 3’38”, 2007, etiuda Autorka tworzy obrazy za pomocą małej kamery cyfrowej, szkła powiększającego pisaka, papieru, własnego głosu i rozmaitych dźwięków, z których powstają surrealistyczne fragmenty codzienności. Synchronator, reż. Ban van Koolwijk & Gert-Jan Prins, 6’11” Abstrakcyjne dzieło przywodzące na myśl niegdysiejsze eksperymenty z taśmą magnetyczną. Migające czarno-białe obrazy w połączeniu z osobliwym dźwiękiem wywierają niewątpliwie hipnotyczny wpływ na widza. Paradise Drift, reż. Martin Hansen, 13’ Z mroku wyłaniają się tylko poszczególne części ciała i podniecone, wyczekujące czegoś twarze. Dokąd zmierza nocą, przez skały cały tłum ludzi i co zobaczy na końcu swojej wędrówki? Nervus Opticus, reż. Hidde van Schie, 3’22” Animacja wykonana w technice wycinanki i kolażu. Nieustannie zmieniające się obrazy wiążą się dosyć luźno i niekiedy zagadkowo. Nieskrępowaną wyobraźnię niewątpliwie zainspirowały prace Jana Švankmajera. bilety: 6-10 pln więcej informacji: www.kinolab.art.pl