Na wystawie pokazyjemy wybór 95 najlepszych i najciekawszych prac 30 artystów XX wieku z naszej kolekcji, w tym – akwarele Georga Grosza (przykład niemieckiej sztuki zaangażowanej z okresu Republiki Weimarskiej), delikatne i zwiewne grafiki Marca Chagalla, piękny zbiór prac Paula Klee (zarówno rysunki, jak i grafiki), grafiki Wassilego Kandinsky’ego, litografię Henri Matisse’a, grafiki i jeden rysunek Pabla Picassa (Dziewczyna polska).

Kolekcja Picassa w naszych zbiorach ma całą barwną historię związaną z pobytem artysty w Polsce podczas Kongresu Intelektualistów we Wrocławiu w 1948 roku. Oprócz dwóch unikatowych i bardzo cennych linorytów Popiersie kobiety w kapeluszu i Śniadanie na trawie z daru Daniela Henry’ego Kahnweilera z lat 60., pokażemy m.in. akwatintę Palacz i litografie z serii „Kobieta w fotelu” (portrety Françoise Gilot w zakopiańskim kożuszku), a także dar samego Picassa, czyli ceramiczne talerze z wczesnego okresu.

Ponadto – zaprezentujemy grafiki i prace ceramiczne Fernanda Légera, dwa rysunki Alexandra Caldera, collage Roberta Rauschenberga, prace artystów z grupy CoBrA (Pierre Alechinsky, Karel Appel, Asger Jorn, Corneille), świetny zestaw prac Joana Miró, grafiki Hansa Hartunga i Wolsa, projekty Christo (m.in. opakowany Reichstag) i kilka zabawnych obiektów wykonanych przez artystów z grupy Fluxus (Milan Knížák, Emmett Williams i Ann Noël-Williams). Op-art będzie reprezentował Victor Vasarely, a Gerhard Richter – eksperymenty z podważaniem wiarygodności przekazu wizualnego.

Pokażemy też pojedyncze prace takich artystów, jak Hans Arp, Raoul Dufy, Max Ernst, Lyonel Feininger i David Hockney.

Jak wynika z tego krótkiego przeglądu – wystawa ta jest skrótowym pokazem całej historii sztuki XX wieku i jednocześnie okazją do dyskusji nad statusem współczesnych arcydzieł. Stworzy ona możliwość obcowania ze sztuką z najwyższej półki oraz pozwoli na kontemplację i smakowanie dzieł zazwyczaj niedostępnych dla przeciętnego widza. Unikatowy charakter wystawy określa rodzaj podłoża samych prac, czyli papieru. Zgodnie z zaleceniami konserwatorskimi obowiązującymi na całym świecie papier może być eksponowany nie dłużej niż dwa, trzy miesiące (w zależności od jego struktury i stanu zachowania), a więc każda wystawa dzieł na tym podłożu jest wydarzeniem i okazją do poznania atrakcyjnej zawartości mitycznych, muzealnych magazynów.